Bóg troszczy się o świat, który stworzył, nieustannie podtrzymując jego istnienie i kierując nim tak, iż nie istnieje, ani istnieć nie może nic bez Jego woli.
(Cz. 1, I. 3 Opatrzność Boża, s.19)
czytaj dalej
poniedziałek, 31 października 2011
niedziela, 30 października 2011
45. W jakim celu Bóg stworzył świat?
Bóg stworzył świat, aby istoty rozumne osiągały szczęście z przeżywania nieskończonej doskonałości swego Stwórcy, a wszystkie stworzenia głosiły Jego chwałę.
(Cz. 1, I. 3 Bóg jako Stwórca świata, s.19)
czytaj dalej
(Cz. 1, I. 3 Bóg jako Stwórca świata, s.19)
czytaj dalej
sobota, 29 października 2011
44. Dlaczego Boga nazywamy Stworzycielem nieba i ziemi?
Boga nazywamy Stworzycielem nieba i ziemi, bo Bóg dobrowolnie na początku czasów stworzył, czyli z niczego uczynił, świat duchowy i materialny, a potem człowieka składającego się z duszy i ciała.
***
„Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię” (I Rodz. 1,1).
Są to pierwsze słowa Pisma św. I zarazem pierwsza prawda objawiona przez Boga. Zarówno wiara jak i rozum pouczają nas, że dla wytłumaczenia istnienia świata należy odwołać się do aktu twórczego. Świat bowiem sam w sobie nie ma przyczyny swego istnienia. Opis stworzenia świata zawarty w trzech pierwszych rozdziałach Księgi Rodzaju Mojżesz podzielił na sześć okresów zwanych dniami. Opis nie zawiera naukowego wyjaśnienia porządku powstania świata, a zasadniczym jego celem jest stwierdzenie, że świat został stworzony przez Boga.
(Cz. 1, I. 3 Bóg jako Stwórca świata, s.19)
czytaj dalej
***
„Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię” (I Rodz. 1,1).
Są to pierwsze słowa Pisma św. I zarazem pierwsza prawda objawiona przez Boga. Zarówno wiara jak i rozum pouczają nas, że dla wytłumaczenia istnienia świata należy odwołać się do aktu twórczego. Świat bowiem sam w sobie nie ma przyczyny swego istnienia. Opis stworzenia świata zawarty w trzech pierwszych rozdziałach Księgi Rodzaju Mojżesz podzielił na sześć okresów zwanych dniami. Opis nie zawiera naukowego wyjaśnienia porządku powstania świata, a zasadniczym jego celem jest stwierdzenie, że świat został stworzony przez Boga.
(Cz. 1, I. 3 Bóg jako Stwórca świata, s.19)
czytaj dalej
piątek, 28 października 2011
43. Jakim znakiem wyznajemy wiarę w Trójcę Przenajświętszą?
Wiarę w Trójcę Przenajświętszą wyznajemy znakiem krzyża św., który czynimy mówiąc: „W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen”.
***
Jest rzeczą zbawienną czynić znak krzyża św., gdy wstajemy ze snu i kładziemy się na spoczynek, przed modlitwą i po modlitwie, przed każdą ważniejsza sprawą, w pokusach i niebezpieczeństwach. Znak ten przypomina nam również tajemnicę Odkupienia rodzaju ludzkiego przez śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu.
(Cz. 1, I. 2 Trzy Osoby Boskie, s.19)
czytaj dalej
***
Jest rzeczą zbawienną czynić znak krzyża św., gdy wstajemy ze snu i kładziemy się na spoczynek, przed modlitwą i po modlitwie, przed każdą ważniejsza sprawą, w pokusach i niebezpieczeństwach. Znak ten przypomina nam również tajemnicę Odkupienia rodzaju ludzkiego przez śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu.
(Cz. 1, I. 2 Trzy Osoby Boskie, s.19)
czytaj dalej
czwartek, 27 października 2011
42. Czym różnią się między sobą trzy Osoby Boskie?
Trzy Osoby Boskie różnią się między sobą pochodzeniem właściwym tylko Bogu bez żadnych cech następczości. Bóg Ojciec od nikogo nie pochodzi, Syn Boży rodzi się z rozumu Ojca i dlatego nazywa się Słowem, a Duch Święty pochodzi od Boga Ojca i Syna Bożego jako ich odwieczna Miłość.
Mimo, że wszystkie przymioty bóstwa są wspólne każdej Osobie Boskiej z osobna, Bogu Ojcu jednak przypisujemy stworzenie świata, czyli dzieło Wszechmocy, Synowi Bożemu – Odkupienie świata, czyli dzieło Mądrości, Duchowi Świętemu – Uświęcenie ludzi, czyli dzieło Miłości.
(Cz. 1, I. 2 Trzy Osoby Boskie, s.18-19)
czytaj dalej
Mimo, że wszystkie przymioty bóstwa są wspólne każdej Osobie Boskiej z osobna, Bogu Ojcu jednak przypisujemy stworzenie świata, czyli dzieło Wszechmocy, Synowi Bożemu – Odkupienie świata, czyli dzieło Mądrości, Duchowi Świętemu – Uświęcenie ludzi, czyli dzieło Miłości.
(Cz. 1, I. 2 Trzy Osoby Boskie, s.18-19)
czytaj dalej
środa, 26 października 2011
41. Dlaczego trzy Osoby są jednym Bogiem?
Trzy Osoby Boskie są jednym Bogiem dlatego, że mają jedyną i tę samą naturę, a przeto i te same przymioty, czyli doskonałości.
***
Natura ludzka jest inna, trzy osoby ludzkie mają podobną, ale nie tę samą naturę ludzką. Każdy człowiek ma własny rozum i wolę. Dlatego są trzema osobami, a nie jednym człowiekiem w trzech osobach.
(Cz. 1, I. 2 Jedność natury Bożej, s.18)
czytaj dalej
***
Natura ludzka jest inna, trzy osoby ludzkie mają podobną, ale nie tę samą naturę ludzką. Każdy człowiek ma własny rozum i wolę. Dlatego są trzema osobami, a nie jednym człowiekiem w trzech osobach.
(Cz. 1, I. 2 Jedność natury Bożej, s.18)
czytaj dalej
wtorek, 25 października 2011
40. Czy Bóg jest jeden?
Bóg jest jeden w swojej naturze, ale istnieje w trzech różnych Osobach: Ojcu, Synu i Duchu Świętym, które razem stanowią Trójcę Przenajświętszą.
„Albowiem Trójca wydaje świadectwo na niebie: Ojciec, Syn i Duch Święty, a Trójca ta jednym jest” (I Jan 5,7).
„Idąc tędy nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. (Mat. 28,19).
***
Żadna z Osób Boskich nie jest młodsza, ani starsza, ani też mniej lub bardziej doskonała, ale wszystkie są wieczne i nieskończenie doskonałe. Prawda o Trójcy Przenajśw. jest niepoznawalna rozumem ludzkim, jest przeto tajemnicą wiary i znamy ją tylko z Objawienia Bożego. Rozum jednak poucza nas, że Bóg jako istota nieskończenie doskonałą musi mieć naturę dla niedoskonałego umysłu naszego niezgłębioną i tajemniczą. Tajemnica Trójcy Przenajświętszej przewyższa rozum ludzki, ale nie jest rozumowi przeciwna. Tajemnicę tę Bóg objawił przy Chrzcie Jezusa Chrystusa w rzece Jordan; przy Zwiastowaniu Najśw. Maryi Panny Archanioł Gabriel wymienia trzy Osoby Boskie; Chrystus wysyłając Apostołów kazał im udzielać Chrztu św. W imię Trójcy Przenajświętszej, i w imię Trójcy Przenajświętszej udziela też Kościół nie tylko Chrztu św., ale wszystkich Sakramentów św.
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 17)
czytaj dalej
„Albowiem Trójca wydaje świadectwo na niebie: Ojciec, Syn i Duch Święty, a Trójca ta jednym jest” (I Jan 5,7).
„Idąc tędy nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. (Mat. 28,19).
***
Żadna z Osób Boskich nie jest młodsza, ani starsza, ani też mniej lub bardziej doskonała, ale wszystkie są wieczne i nieskończenie doskonałe. Prawda o Trójcy Przenajśw. jest niepoznawalna rozumem ludzkim, jest przeto tajemnicą wiary i znamy ją tylko z Objawienia Bożego. Rozum jednak poucza nas, że Bóg jako istota nieskończenie doskonałą musi mieć naturę dla niedoskonałego umysłu naszego niezgłębioną i tajemniczą. Tajemnica Trójcy Przenajświętszej przewyższa rozum ludzki, ale nie jest rozumowi przeciwna. Tajemnicę tę Bóg objawił przy Chrzcie Jezusa Chrystusa w rzece Jordan; przy Zwiastowaniu Najśw. Maryi Panny Archanioł Gabriel wymienia trzy Osoby Boskie; Chrystus wysyłając Apostołów kazał im udzielać Chrztu św. W imię Trójcy Przenajświętszej, i w imię Trójcy Przenajświętszej udziela też Kościół nie tylko Chrztu św., ale wszystkich Sakramentów św.
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 17)czytaj dalej
poniedziałek, 24 października 2011
39. Czy Bóg jest różny od świata?
Bóg rzeczywiście i istotnie różny jest od świata i jest nieskończenie wyższy ponad wszystko, co nie jest Nim.
„Święty, katolicki, apostolski, rzymski Kościół wierzy i wyznaje, że jeden jest Bóg, rzeczywiście i istotnie różny od świata, w sobie i z siebie w pełni szczęśliwy i niewymownie wyższy ponad wszystko, co poza Nim jest i pomyślane być może” (Sobór Wat.).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 17)
czytaj dalej
„Święty, katolicki, apostolski, rzymski Kościół wierzy i wyznaje, że jeden jest Bóg, rzeczywiście i istotnie różny od świata, w sobie i z siebie w pełni szczęśliwy i niewymownie wyższy ponad wszystko, co poza Nim jest i pomyślane być może” (Sobór Wat.).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 17)
czytaj dalej
niedziela, 23 października 2011
38. Co znaczy prawda, że Bóg jest najsprawiedliwszy?
Prawda, że Bóg jest najsprawiedliwszy, znaczy, że zawsze oddaje każdemu to, na co zasłużył, za dobro wynagradzając, a za zło karząc.
„… odda każdemu według uczynków jego”. (Rzym. 2,6).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 17)
czytaj dalej
„… odda każdemu według uczynków jego”. (Rzym. 2,6).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 17)
czytaj dalej
sobota, 22 października 2011
37. Co znaczy prawda, że Bóg jest najlepszy i najmiłosierniejszy?
Prawda, że Bóg jest najlepszy i najmiłosierniejszy, znaczy, że kocha wszystkie swoje stworzenia, szczególnie człowieka, pragnie, aby wszyscy ludzie zbawili się, daje wszystkim potrzebne do zbawienia środki i przebacza każdemu grzesznikowi, który żałuje za swe winy.
„Jeden tylko Bóg jest dobry” (Mat. 19, 17).
„Bóg jest Miłością”. (I Jan 4,16).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 17)
czytaj dalej
„Jeden tylko Bóg jest dobry” (Mat. 19, 17).
„Bóg jest Miłością”. (I Jan 4,16).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 17)
czytaj dalej
piątek, 21 października 2011
36. Co znaczy prawda, że Bóg jest najświętszy?
Prawda, że Bóg jest najświętszy, znaczy, że wola Jego zgadza się z najwyższym Dobrem, gdyż tym najwyższym Dobrem jest On sam.
„Świętymi bądźcie, bom Ja święty jest Pan Bóg wasz” (3 Kapł. 19,2).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 17)
czytaj dalej
„Świętymi bądźcie, bom Ja święty jest Pan Bóg wasz” (3 Kapł. 19,2).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 17)
czytaj dalej
czwartek, 20 października 2011
35. Co znaczy prawda, że Bóg jest wszechmogący?
Prawda, że Bóg jest wszechmogący, znaczy, że prostym aktem woli może uczynić wszystko, co jest zgodne z Jego doskonałością i wolą.
„Wszystko, cokolwiek Pan zechce, uczyni: na niebie i ziemi, na morzu i w głębinach” (Ps. 134,6).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 17)
czytaj dalej
„Wszystko, cokolwiek Pan zechce, uczyni: na niebie i ziemi, na morzu i w głębinach” (Ps. 134,6).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 17)
czytaj dalej
środa, 19 października 2011
34. Co znaczy prawda, że Bóg jest najmędrszy?
Prawda, że Bóg jest najmędrszy, znaczy, że wszystko wie, co było, jest i będzie, i wszystkim tak kieruje, że osiąga zawsze swoje zamierzania.
„O głębności bogactw, mądrości i umiejętności Bożej! Jakże niepojęte są sądy Jego i niedościgłe drogi Jego”. (Rzym 11,33).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 16)
czytaj dalej
„O głębności bogactw, mądrości i umiejętności Bożej! Jakże niepojęte są sądy Jego i niedościgłe drogi Jego”. (Rzym 11,33).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 16)
czytaj dalej
wtorek, 18 października 2011
33. Co znaczy prawda, że Bóg jest nieskończony?
Prawda, że Bóg jest nieskończony, czyli nieskończenie doskonały, znaczy, że Jego istota jak i wszystkie przymioty są nieskończenie doskonałe bez żadnych ograniczeń i braków.
„Albowiem z Niego, przez Niego i w Nim jest wszystko: Jemu chwała na wieki. Amen” (Rzym. 11,36).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 16)
czytaj dalej
„Albowiem z Niego, przez Niego i w Nim jest wszystko: Jemu chwała na wieki. Amen” (Rzym. 11,36).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 16)
czytaj dalej
poniedziałek, 17 października 2011
32. Co znaczy prawda, że Bóg jest niezmierzony?
Prawda, że Bóg jest niezmierzony, znaczy, że nie ogranicza Go przestrzeń, jest wszędzie obecny przez swoją wiedzę, władzę i istotę.
„Albowiem w Nim żyjemy i ruszamy się i jesteśmy”. (Dz. Ap. 17,28).
***
Bóg jest nawet i w piekle. Potępieni jednak nie oglądają Go, nie cieszą się Jego obecnością, lecz tylko odczuwają Jego sprawiedliwość.
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 16)
czytaj dalej
„Albowiem w Nim żyjemy i ruszamy się i jesteśmy”. (Dz. Ap. 17,28).
***
Bóg jest nawet i w piekle. Potępieni jednak nie oglądają Go, nie cieszą się Jego obecnością, lecz tylko odczuwają Jego sprawiedliwość.
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 16)
czytaj dalej
niedziela, 16 października 2011
31. Co znaczy prawda, że Bóg jest wieczny?
Prawda, że Bóg jest wieczny, znaczy, że nie jest ograniczony czasem, zawsze był, zawsze jest i zawsze będzie, nie ma początku, ani końca, ani następstwa.
"U Boga jeden dzień znaczy tyle, co tysiąc lat, a tysiąc lat jako jeden dzień” (II Piotr 3,8).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 16)
czytaj dalej
"U Boga jeden dzień znaczy tyle, co tysiąc lat, a tysiąc lat jako jeden dzień” (II Piotr 3,8).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 16)
czytaj dalej
sobota, 15 października 2011
30. Co znaczy prawda, że Bóg jest niezmienny?
Prawda, że Bóg jest niezmienny, znaczy, że od wieków i na wieki zawsze jest ten sam, zarówno w swej istocie i doskonałościach jak i swej woli.
„Bom Ja Pan, a nie odmieniam się” (Mal. 3,6)
„Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą” (Mat. 24.35).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 15-16)
czytaj dalej
„Bom Ja Pan, a nie odmieniam się” (Mal. 3,6)
„Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą” (Mat. 24.35).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 15-16)
czytaj dalej
piątek, 14 października 2011
29. Co znaczy prawda, że Bóg jest prosty?
Prawda, że Bóg jest prosty, znaczy, że nie jest złożony ani z części materialnych, ani z jakichkolwiek innych.
***
Bóg nie może być istotą złożoną, ponieważ jest bytem pierwszym i niezależnym. W każdej złożonej istocie części, z których powstała, muszą istnieć wcześniej niż całość, a całość jest zależna od części. Gdyby Bóg byłby istotą złożoną, nie mógłby być ani bytem pierwszym, ani niezależnym, bo każdy byt złożony wymaga koniecznie przyczyny swego złożenia.
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 15)
czytaj dalej
***
Bóg nie może być istotą złożoną, ponieważ jest bytem pierwszym i niezależnym. W każdej złożonej istocie części, z których powstała, muszą istnieć wcześniej niż całość, a całość jest zależna od części. Gdyby Bóg byłby istotą złożoną, nie mógłby być ani bytem pierwszym, ani niezależnym, bo każdy byt złożony wymaga koniecznie przyczyny swego złożenia.
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 15)
czytaj dalej
czwartek, 13 października 2011
28. Jakie są przymioty, czyli doskonałości Boga?
Przymioty, czyli doskonałości Boga są następujące: Bóg jest prosty, niezmienny, wieczny, niezmierzony, czyli wszędzie obecny, nieskończony, nieskończenie mądry, wszechmogący, nieskończenie święty, nieskończenie dobry, nieskończenie miłosierny i nieskończenie sprawiedliwy.
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 15)
czytaj dalej
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 15)
czytaj dalej
środa, 12 października 2011
27. Kto to jest Bóg?
Bóg jest to duch nieskończenie doskonały, Stworzyciel nieba i ziemi.
***
Rozum ludzki może poznać istnienie Boga, nie może natomiast poznać dokładnie natury Boskiej, zupełnie różnej od ludzkiej natury. Rozum ludzki do poznania Boskiej natury dochodzi drogą porównania jej z przymiotami stworzeń. Istotą natury Boskiej i źródłem wszystkich doskonałości Boga jest to, że Bóg od nikogo nie pochodzi, a istnieje sam z siebie. Swoją istotę sam Bóg określił słowami: „Jam jest, którym jest” (Wyjść. 3, 14) co znaczy: jestem tym, którego istotą jest być (istnieć). Bóg jako byt istniejący sam z siebie jest nieskończenie prosty, nieskończenie doskonały, jest najwyższym dobrem; jako czysty byt duchowy ma rozum i wolną wolę, a nie posiada ciała. Wszystkie przymioty natury Boga jak i Jego istota są nieskończenie doskonałe.
„Duchem jest Bóg” (Jan 4, 24).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 15)
czytaj dalej
***
Rozum ludzki może poznać istnienie Boga, nie może natomiast poznać dokładnie natury Boskiej, zupełnie różnej od ludzkiej natury. Rozum ludzki do poznania Boskiej natury dochodzi drogą porównania jej z przymiotami stworzeń. Istotą natury Boskiej i źródłem wszystkich doskonałości Boga jest to, że Bóg od nikogo nie pochodzi, a istnieje sam z siebie. Swoją istotę sam Bóg określił słowami: „Jam jest, którym jest” (Wyjść. 3, 14) co znaczy: jestem tym, którego istotą jest być (istnieć). Bóg jako byt istniejący sam z siebie jest nieskończenie prosty, nieskończenie doskonały, jest najwyższym dobrem; jako czysty byt duchowy ma rozum i wolną wolę, a nie posiada ciała. Wszystkie przymioty natury Boga jak i Jego istota są nieskończenie doskonałe.
„Duchem jest Bóg” (Jan 4, 24).
(Cz. 1, I. 1 Przymioty Boga, s. 15)
czytaj dalej
wtorek, 11 października 2011
26. Z czego człowiek wierzący wnioskuje o istnieniu Boga?
Człowiek wierzący wnioskuje o istnieniu Boga:
1. Ze świata otaczającego nas,
2. Ze zgodnego świadectwa wszystkich ludów,
3. Z głosu własnego sumienia,
4. Z Objawienia Bożego.
***
Ad. 1 Codzienne doświadczenie poucza człowieka wierzącego, że wszystko, co wokół niego istnieje, ma w swojej istocie cechy ograniczoności i nie powstało samo z siebie, ale zawdzięcza swoje istnienie jakiejś przyczynie z istoty swojej nieskończenie doskonałej. Zdumiewający porządek i celowość w przyrodzie wykluczają możliwość przypadku jako źródła istnienia światła i wskazują na mądrego i wszechmocnego Stwórcę jako konieczną Pierwszą Przyczynę.
Ad. 2 Badania historyczne stwierdzają, że u wszystkich ludów zarówno pierwotnych jak i cywilizowanych spotyka się przeświadczenie o istnieniu bóstwa, którego należy czcić i spełniać jego przykazania.
Ad. 3 Każdy człowiek posiada wewnętrzny głos sumienia nakazujący czynić to co dobre, a unikać złego. Głos ten jest powszechny, nakazuje on zachować niezmierne prawa moralności, stojące poza człowiekiem i niezależne od jego upodobań. Absolutny charakter tych praw świadczy o istnieniu absolutnego Prawodawcy.
Ad. 4 O istnieniu Boga mówi nam również Objawienie, w którym Bóg sam dał ludziom świadectwo swego istnienia.
(Cz. 1, I. 1, Istnienie Boga, s. 14)
czytaj dalej
1. Ze świata otaczającego nas,
2. Ze zgodnego świadectwa wszystkich ludów,
3. Z głosu własnego sumienia,
4. Z Objawienia Bożego.
***
Ad. 1 Codzienne doświadczenie poucza człowieka wierzącego, że wszystko, co wokół niego istnieje, ma w swojej istocie cechy ograniczoności i nie powstało samo z siebie, ale zawdzięcza swoje istnienie jakiejś przyczynie z istoty swojej nieskończenie doskonałej. Zdumiewający porządek i celowość w przyrodzie wykluczają możliwość przypadku jako źródła istnienia światła i wskazują na mądrego i wszechmocnego Stwórcę jako konieczną Pierwszą Przyczynę.
Ad. 2 Badania historyczne stwierdzają, że u wszystkich ludów zarówno pierwotnych jak i cywilizowanych spotyka się przeświadczenie o istnieniu bóstwa, którego należy czcić i spełniać jego przykazania.
Ad. 3 Każdy człowiek posiada wewnętrzny głos sumienia nakazujący czynić to co dobre, a unikać złego. Głos ten jest powszechny, nakazuje on zachować niezmierne prawa moralności, stojące poza człowiekiem i niezależne od jego upodobań. Absolutny charakter tych praw świadczy o istnieniu absolutnego Prawodawcy.
Ad. 4 O istnieniu Boga mówi nam również Objawienie, w którym Bóg sam dał ludziom świadectwo swego istnienia.
(Cz. 1, I. 1, Istnienie Boga, s. 14)
czytaj dalej
poniedziałek, 10 października 2011
25. Jaką prawdę wyznajemy w pierwszym artykule wiary?
Artykuł pierwszy. "Wierzę w Boga Ojca
Wszechmogącego, Stworzyciela
nieba i ziemi".
Wszechmogącego, Stworzyciela
nieba i ziemi".
W pierwszym artykule wiary wyznajemy prawdę, że istnieje Bóg, który mocą swoją stworzył świat, tj. niebo i ziemię.
(Cz. 1, I. 1, Istnienie Boga, s.14)
czytaj dalej
(Cz. 1, I. 1, Istnienie Boga, s.14)
czytaj dalej
niedziela, 9 października 2011
24. Wymień dwanaście artykułów wiary Składu Apostolskiego.
1. wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi,
2. i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego,
3. który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny,
4. umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion,
5. zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał,
6. wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca Wszechmogącego;
7. stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
8. Wierzę w Ducha Świętego,
9. święty Kościół powszechny, Świętych obcowanie,
10. grzechów odpuszczenie,
11. ciała zmartwychwstanie;
12. żywot wieczny.
Amen.
(Cz. I, O Wierze i Składzie Apostolskim, s. 15-16)
czytaj dalej
2. i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego,
3. który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny,
4. umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion,
5. zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał,
6. wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca Wszechmogącego;
7. stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
8. Wierzę w Ducha Świętego,
9. święty Kościół powszechny, Świętych obcowanie,
10. grzechów odpuszczenie,
11. ciała zmartwychwstanie;
12. żywot wieczny.
Amen.
(Cz. I, O Wierze i Składzie Apostolskim, s. 15-16)
czytaj dalej
sobota, 8 października 2011
23. Ile części zawiera Skład Apostolski?
Skład Apostolski, czyli „Wierzę w Boga”, jest to zbiór artykułów wiary. Pierwszy artykuł wiary mówi o pierwszej Osobie Boskiej i dziele Stworzenia, następne sześć artykułów – o drugiej Osobie Boskiej i dziele Odkupienia rodzaju ludzkiego, a ostatnie pięć artykułów – o trzeciej Osobie Boskiej i o dziele naszego Uświęcenia.
(Cz. I, O Wierze i Składzie Apostolskim, s. 15)
czytaj dalej
(Cz. I, O Wierze i Składzie Apostolskim, s. 15)
czytaj dalej
piątek, 7 października 2011
22. Co to jest Skład Apostolski?
Skład Apostolski, czyli „Wierzę w Boga” jest to zbiór głównych prawd objawionych stanowiący od czasów apostolskich wyznanie wiary chrześcijańskiej.
(Cz. I, O Wierze i Składzie Apostolskim, s.13)
czytaj dalej
(Cz. I, O Wierze i Składzie Apostolskim, s.13)
czytaj dalej
czwartek, 6 października 2011
21. Które prawdy objawione powinniśmy przede wszystkim znać i wierzyć w nie?
Powinniśmy przede wszystkim znać i wierzyć w następujące prawdy:
1. jest jeden Bóg,
2. Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze,
3. są trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty,
4. Syn Boży stał się człowiekiem i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia,
5. dusza ludzka jest nieśmiertelna,
6. łaska Boża jest do zbawienia koniecznie potrzebna.
(Wstęp, Dowody prawdziwości Objawienia, s. 11)
czytaj dalej
1. jest jeden Bóg,
2. Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze,
3. są trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty,
4. Syn Boży stał się człowiekiem i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia,
5. dusza ludzka jest nieśmiertelna,
6. łaska Boża jest do zbawienia koniecznie potrzebna.
(Wstęp, Dowody prawdziwości Objawienia, s. 11)
czytaj dalej
środa, 5 października 2011
20. Co to jest proroctwo?
Proroctwo jest to przepowiednia zdarzeń przyszłych, których nikt prócz Pana Boga przewidzieć nie może.
***
Cuda i proroctwa są zewnętrznymi znamionami prawdziwości Objawienia, gdyż faktami dowodzą, że pochodzenie prawd zawartych w Objawieniu jest Boskie.
Oprócz zewnętrznych znamion prawdziwości Objawienia istnieją znamiona wewnętrzne, które wynikają z treści religii objawionej.
Znamiona wewnętrzne wskazują, że religia nasza jest godna przyjęcia i że może być objawiona, znamiona zaś zewnętrzne udowadniają, że w istocie została objawiona i jest prawdziwa.
(Wstęp, Dowody prawdziwości Objawienia, s. 10)
czytaj dalej
***
Cuda i proroctwa są zewnętrznymi znamionami prawdziwości Objawienia, gdyż faktami dowodzą, że pochodzenie prawd zawartych w Objawieniu jest Boskie.
Oprócz zewnętrznych znamion prawdziwości Objawienia istnieją znamiona wewnętrzne, które wynikają z treści religii objawionej.
Znamiona wewnętrzne wskazują, że religia nasza jest godna przyjęcia i że może być objawiona, znamiona zaś zewnętrzne udowadniają, że w istocie została objawiona i jest prawdziwa.
(Wstęp, Dowody prawdziwości Objawienia, s. 10)
czytaj dalej
wtorek, 4 października 2011
19. Co to jest cud?
Cud jest to nadzwyczajne dzieło widzialne, które nie może dokonać żadne stworzenie, lecz tylko sam Bóg.
***
Cud jest to zatem widzialne przekroczenie ustanowionych przez Boga prawd natury, które może być dokonane tylko przez samego Boga lub ze specjalnego nadania mocy Bożej.
(Wstęp, Dowody prawdziwości Objawienia, s. 10)
czytaj dalej
***
Cud jest to zatem widzialne przekroczenie ustanowionych przez Boga prawd natury, które może być dokonane tylko przez samego Boga lub ze specjalnego nadania mocy Bożej.
(Wstęp, Dowody prawdziwości Objawienia, s. 10)
czytaj dalej
poniedziałek, 3 października 2011
18. Jakie Bóg dał ludziom specjalne dowody prawdziwości swego Objawienia?
Aby posłuszeństwo naszej wierze było zgodne z rozumem, Bóg dał specjalne dowody prawdziwości Objawienia w postaci cudów i proroctw.
„Czyny, które Ja wykonywam w imię Ojca mego, świadczą o mnie”. (Jan 10,25)
(Wstęp, Dowody prawdziwości Objawienia, s. 10)
czytaj dalej
„Czyny, które Ja wykonywam w imię Ojca mego, świadczą o mnie”. (Jan 10,25)
(Wstęp, Dowody prawdziwości Objawienia, s. 10)
czytaj dalej
niedziela, 2 października 2011
17. Co to jest Tradycja, czyli Podanie Ustne?
Tradycja, czyli Podanie Ustne jest to zbiór objawionych prawd Bożych niespisanych przez Apostołów, które Kościół katolicki przechowuje i do wierzenia podaje.
„Wiele też innych jeszcze cudów uczynił Jezus wobec uczniów swoich, które nie są w tej książce spisane”. (Jan 20, 30).
***
Prawdy zawarte w Tradycji przechowały się w nauce Ojców Kościoła, w Wyznaniach Wiary (np. Skład Apostolski, Symbol Nicejski itp.) w naukach soborów, w dawnych modlitwach kościelnych oraz w zabytkach historycznych.
(Wstęp, Podanie Ustne, s. 10)
czytaj dalej
„Wiele też innych jeszcze cudów uczynił Jezus wobec uczniów swoich, które nie są w tej książce spisane”. (Jan 20, 30).
***
Prawdy zawarte w Tradycji przechowały się w nauce Ojców Kościoła, w Wyznaniach Wiary (np. Skład Apostolski, Symbol Nicejski itp.) w naukach soborów, w dawnych modlitwach kościelnych oraz w zabytkach historycznych.
(Wstęp, Podanie Ustne, s. 10)
czytaj dalej
sobota, 1 października 2011
16. Jak dzieli się Pismo Święte?
Pismo Święte dzieli się na księgi Starego Testamentu, napisane przed przyjściem Jezusa Chrystusa, i na księgi Nowego Testamentu, napisane po Jego przyjściu.
***
Całe Pismo Święte liczy 72 księgi, które noszą nazwę Biblii od greckiego słowa biblos – księga.
Stary Testament zawiera 45 ksiąg napisanych w większości w języku hebrajskim. Najważniejszymi z nimi są: Pięcioksiąg Mojżesza, Psalmy Dawida i Księgi Proroków. Treść ksiąg Starego Testamentu jest historyczna albo obyczajowo dydaktyczna, albo prorocza.
Nowy Testament zawiera 27 ksiąg, a mianowicie:
4 Ewangelie: według św. Mateusza, św. Marka, św. Łukasza i św. Jana,
Dzieje Apostolskie (św. Łukasza)
21 Listów Apostolskich (14 św. Pawła, 1 św. Jakuba, 2 św. Piotra, 3 św. Jana, 1 św. Judy Tadeusza),
Objawienie św. Jana – Apokalipsa.
Wyróżniającą cechą zasad moralnych Nowego Testamentu jest wysunięcie na naczelne miejsce przykazania miłości Boga i bliźniego i zrównanie wszystkich bez wyjątku ludzi wobec Boga.
Najważniejszymi księgami Nowego Testamentu są 4 księgi opisujące życie, działalność i cuda Jezusa Chrystusa i zawierające Jego naukę. Księgi te noszą nazwę Ewangelii od greckiego słowa – euangelion, co znaczy – dobra nowina.
Ewangelia św. Mateusza Apostoła została napisana w Palestynie około 55 roku po nar. Chrystusa w języku aramejskim i przeznaczona była dla Żydów. Ewangelia św. Marka powstała około roku 60 i napisana była w języku greckim specjalnie dla Rzymian. Autorem trzeciej Ewangelii był wykształcony Grek – św. Łukasz. Ewangelię swoją napisał w języku greckim przed 63 rokiem. Ostatnia Ewangelia powstała w Efezie w latach 96 – 98 w języku greckim, autorem jej jest św. Jan Apostoł.
Dzieje Apostolskie, które są historią początków Kościoła, pochodzą z 63 roku i napisane zostały przez św. Łukasza w języku greckim.
Listy Apostolskie są to rozprawy dotyczące nauki wiary, które pisane były dla pierwszych gmin chrześcijańskich.
Ostatnia księga Nowego Testamentu – Apokalipsa, czyli Objawienie świętego Jana Apostoła, napisane po grecku na wyspie Patmos pod koniec I wieku naszej ery, zawiera siedem wizji dotyczących przyszłości Kościoła.
Znajomość Pisma Świętego jest obowiązkiem katolika. Kościół jednak nie pozwala wiernym czytać Biblii w wydaniu nie zatwierdzonym przez władzę duchowną, aby ustrzec wiernych przed błędnym tłumaczeniem prawd religijnych. Na początku książki powinno być tzw. Imprimatur, czyli pozwolenie biskupa.
Oprócz ksiąg Pisma Świętego uznanych przez Kościół za natchnione, istnieją tzw. Apokryfy, czyli pisma powstałe między II a III wiekiem naszej ery, podobne co do formy do ksiąg Pisma Świętego, ale nie przyjęte przez Kościół do Kanonu Ksiąg Świętych ponieważ nie pochodzą z natchnienia Ducha Świętego i zawierają wiele wątpliwych, nieautentycznych lub nawet błędnych faktów i nauk.
Apostołowie naukę Jezusa Chrystusa podawali swoim następcom w ustnym nauczaniu. Podawali więc i takie prawdy, których nie ma w Piśmie Świętym. Jest to tzw. Podanie Ustne czyli Tradycja Święta, która stanowi uzupełnienie Pisma Świętego.
(Wstęp, Pismo Święte, s. 8-10)
czytaj dalej
***
Całe Pismo Święte liczy 72 księgi, które noszą nazwę Biblii od greckiego słowa biblos – księga.
Stary Testament zawiera 45 ksiąg napisanych w większości w języku hebrajskim. Najważniejszymi z nimi są: Pięcioksiąg Mojżesza, Psalmy Dawida i Księgi Proroków. Treść ksiąg Starego Testamentu jest historyczna albo obyczajowo dydaktyczna, albo prorocza.
Nowy Testament zawiera 27 ksiąg, a mianowicie:
4 Ewangelie: według św. Mateusza, św. Marka, św. Łukasza i św. Jana,
Dzieje Apostolskie (św. Łukasza)
21 Listów Apostolskich (14 św. Pawła, 1 św. Jakuba, 2 św. Piotra, 3 św. Jana, 1 św. Judy Tadeusza),
Objawienie św. Jana – Apokalipsa.
Wyróżniającą cechą zasad moralnych Nowego Testamentu jest wysunięcie na naczelne miejsce przykazania miłości Boga i bliźniego i zrównanie wszystkich bez wyjątku ludzi wobec Boga.
Najważniejszymi księgami Nowego Testamentu są 4 księgi opisujące życie, działalność i cuda Jezusa Chrystusa i zawierające Jego naukę. Księgi te noszą nazwę Ewangelii od greckiego słowa – euangelion, co znaczy – dobra nowina.
Ewangelia św. Mateusza Apostoła została napisana w Palestynie około 55 roku po nar. Chrystusa w języku aramejskim i przeznaczona była dla Żydów. Ewangelia św. Marka powstała około roku 60 i napisana była w języku greckim specjalnie dla Rzymian. Autorem trzeciej Ewangelii był wykształcony Grek – św. Łukasz. Ewangelię swoją napisał w języku greckim przed 63 rokiem. Ostatnia Ewangelia powstała w Efezie w latach 96 – 98 w języku greckim, autorem jej jest św. Jan Apostoł.
Dzieje Apostolskie, które są historią początków Kościoła, pochodzą z 63 roku i napisane zostały przez św. Łukasza w języku greckim.
Listy Apostolskie są to rozprawy dotyczące nauki wiary, które pisane były dla pierwszych gmin chrześcijańskich.
Ostatnia księga Nowego Testamentu – Apokalipsa, czyli Objawienie świętego Jana Apostoła, napisane po grecku na wyspie Patmos pod koniec I wieku naszej ery, zawiera siedem wizji dotyczących przyszłości Kościoła.
Znajomość Pisma Świętego jest obowiązkiem katolika. Kościół jednak nie pozwala wiernym czytać Biblii w wydaniu nie zatwierdzonym przez władzę duchowną, aby ustrzec wiernych przed błędnym tłumaczeniem prawd religijnych. Na początku książki powinno być tzw. Imprimatur, czyli pozwolenie biskupa.
Oprócz ksiąg Pisma Świętego uznanych przez Kościół za natchnione, istnieją tzw. Apokryfy, czyli pisma powstałe między II a III wiekiem naszej ery, podobne co do formy do ksiąg Pisma Świętego, ale nie przyjęte przez Kościół do Kanonu Ksiąg Świętych ponieważ nie pochodzą z natchnienia Ducha Świętego i zawierają wiele wątpliwych, nieautentycznych lub nawet błędnych faktów i nauk.
Apostołowie naukę Jezusa Chrystusa podawali swoim następcom w ustnym nauczaniu. Podawali więc i takie prawdy, których nie ma w Piśmie Świętym. Jest to tzw. Podanie Ustne czyli Tradycja Święta, która stanowi uzupełnienie Pisma Świętego.
(Wstęp, Pismo Święte, s. 8-10)
czytaj dalej
Subskrybuj:
Posty (Atom)