Władza odpuszczania i zatrzymywania grzechów przeszła po Apostołach na biskupów i kapłanów.
***
Kapłan odpuszczając grzechy mówi: "Pan nasz Jezus Chrystus niechaj cię rozgrzesza i ja Jego mocą rozgrzeszam cię (uwalniam) cię od grzechów twoich w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego".
(Cz. 3, II. 5 Istota Sakramentu Pokuty, s.121)
środa, 31 sierpnia 2016
wtorek, 30 sierpnia 2016
347. Kiedy Jezus Chrystus ustanowił Sakrament Pokuty?
Jezus Chrystus ustanowił Sakrament Pokuty po swoim zmartwychwstaniu, gdy powiedział do Apostołów:
"Weźmijcie Ducha Świętego, którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane." (Jan, 20, 22-23).
***
Z tych słów: "którym odpuścicie grzechy... a którym zatrzymacie", wynika, że wierni są obowiązani wyznać na spowiedzi grzechy, aby spowiednik mógł osądzić, kto zasługuje na odpuszczenie grzechów, a kto nie. Już św. Pawłowi wyznali wierni swe grzechy.
"Wielu też wierzących przychodziło, oznajmiając i przyznając się do grzechów swoich". (Dz. Ap. 19,18).
(Cz. 3, II. 5 Istota Sakramentu Pokuty, s.121)
"Weźmijcie Ducha Świętego, którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane." (Jan, 20, 22-23).
***
Z tych słów: "którym odpuścicie grzechy... a którym zatrzymacie", wynika, że wierni są obowiązani wyznać na spowiedzi grzechy, aby spowiednik mógł osądzić, kto zasługuje na odpuszczenie grzechów, a kto nie. Już św. Pawłowi wyznali wierni swe grzechy.
"Wielu też wierzących przychodziło, oznajmiając i przyznając się do grzechów swoich". (Dz. Ap. 19,18).
(Cz. 3, II. 5 Istota Sakramentu Pokuty, s.121)
poniedziałek, 29 sierpnia 2016
346. Co to jest Sakrament Pokuty?
Sakrament Pokuty jest to Sakrament, w którym kapłan w zastępstwie Pana Boga odpuszcza człowiekowi grzechy po Chrzcie św. popełnione.
(Cz. 3, II. 5 Istota Sakramentu Pokuty, s.121)
(Cz. 3, II. 5 Istota Sakramentu Pokuty, s.121)
niedziela, 28 sierpnia 2016
O Sakramencie Pokuty
Jezus Chrystus sam odpuszczał grzechy w czasie swego pobytu na ziemi. Odpuszczał grzechy sparaliżowanemu, gdy mu powiedział:
"Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy." (Mar. 2,5).
Podobnie odpuścił grzechy Marii Magdalenie słowami:
"Odpuszczają ci się grzechy" (Luk. 7,48).
A w dzień zmartwychwstania dał Apostołom władzę nie tylko odpuszczania, ale i zatrzymywania grzechów.
(Cz. 3, II. 5 Istota Sakramentu Pokuty, s.121)
"Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy." (Mar. 2,5).
Podobnie odpuścił grzechy Marii Magdalenie słowami:
"Odpuszczają ci się grzechy" (Luk. 7,48).
A w dzień zmartwychwstania dał Apostołom władzę nie tylko odpuszczania, ale i zatrzymywania grzechów.
(Cz. 3, II. 5 Istota Sakramentu Pokuty, s.121)
czwartek, 25 sierpnia 2016
345. W jaki sposób powinniśmy przygotować do Komunii św. nasze ciało?
Powinniśmy przygotować do Komunii św. nasze ciało w następujący sposób:
1. być na czczo, tj. od północy nie przyjmować ani pokarmu, ani napoju,
2. ubrać się czysto i skromnie.
***
Kto jest chory przez miesiąc lub dłużej, może za pozwoleniem kapłana przyjąć Komunię św. raz lub dwa razy w tygodniu, mimo że przyjął lekarstwo lub posiłek w formie płynnej (np. napił się herbaty, kawy lub mleka). Nie na czczo może przyjąć Komunię św. ten, kto jest ciężko chory.
Wszystkich tych, którzy przyjmują Komunię św. podczas wieczornych Mszy św., obowiązuje powstrzymanie się od przyjmowania pokarmów przed Komunią św. przez okres określony przez biskupa danej diecezji.
Przed przyjęciem Komunii trzeba uklęknąć na oba kolana i bijąc się w piersi mówić: "Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł do przybytku serca mojego, ale rzeknij tylko słowo, a będzie zbawiona dusza moja" (3 razy).
Gdy kapłan zbliża się z Hostią Przenajświętszą, trzeba trzymać oburącz przed sobą obrus lub patenę do Komunii św., podnieść głowę i usta otworzyć.
Hostię Przenajświętszą po przyjęciu należy zaraz spożyć, nie dotykając zębami, ani tym bardziej palcami. Po przyjęciu Komunii św. należy oddać hołd Chrystusowi, wzbudzić akt dziękczynienia i prosić o łaski. Po Komunii św. pozostaje w nas Jezus sposobem sakramentalnym 10-15 minut, potem jest obecny w nas przez łaskę uświęcającą. Po Komunii św. należy w miarę możności jak najdłuższy czas przebywać w skupieniu, później zaś po powrocie do codziennych zajęć starać się pozostać w stanie łaski.
Kto nie może przyjąć Komunii św. sakramentalnej, powinien przyjąć Komunię św. duchowo.
Ojciec św. Pius X otworzył dla wszystkich wiernych niewyczerpane źródło życia i świętości, zalecając częstą i codzienną Komunię św. Postawił tylko dwa warunki:
1. stan łaski uświęcającej,
2. dobrą intencję.
Ten drugi warunek polega na tym, by przystępować do Komunii św. nie ze względów ludzkich, np. że ktoś sobie tego życzy, że inni też przystępują, lecz dla Jezusa Chrystusa i dla dobra swej duszy.
Jeżeli nie poczuwamy się do grzechu ciężkiego spowiedź przed Komunią św. nie jest konieczna. Kto zatem praktykuje miesięczną spowiedź, a nie poczuwa się do grzechu ciężkiego, może bez obawy przynajmniej w niedzielę i święta przystępować do Komunii św. Niedzielna Komunia św. będzie drogą do Komunii św. częstszej - codziennej.
Obrzędy przy Komunii św. Przed Komunią św. ministrant w imieniu wiernych odmawia po łacinie spowiedź powszechną. W tym czasie przystępujący do Komunii św. winni wzbudzić żal za grzechy i również odmówić spowiedź powszechną.
Po spowiedzi powszechnej ministranta kapłan zwraca się do wiernych i mówi: "Niech się nad wami zlituje Bóg Wszechmogący, niech wam daruje grzechy i doprowadzi do żywota wiecznego. Amen"
"Zmiłowania, przebaczenia i odpuszczenia grzechów waszych niechaj wam udzieli Wszechmogący i Miłosierny Pan. Amen" Przy tych słowach należy przeżegnać się. Następnie kapłan zwraca się do wiernych z Hostią św. i mówi: "Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł do przybytku serca mojego, ale rzeknij tylko słowo, a będzie zbawiona dusza moja". Przystępujący do Komunii św. przyklękają, uderzają się w piersi i mówią trzykrotnie: "Panie, nie jestem godzien..." Wreszcie kapłan podaje Hostię św i mówi: "Ciało Pana naszego Jezusa Chrystusa niechaj strzeże duszy twojej na żywot wieczny. Amen".
(Cz. 3, II. 4 Komunia św., s.119-120)
1. być na czczo, tj. od północy nie przyjmować ani pokarmu, ani napoju,
2. ubrać się czysto i skromnie.
***
Kto jest chory przez miesiąc lub dłużej, może za pozwoleniem kapłana przyjąć Komunię św. raz lub dwa razy w tygodniu, mimo że przyjął lekarstwo lub posiłek w formie płynnej (np. napił się herbaty, kawy lub mleka). Nie na czczo może przyjąć Komunię św. ten, kto jest ciężko chory.
Wszystkich tych, którzy przyjmują Komunię św. podczas wieczornych Mszy św., obowiązuje powstrzymanie się od przyjmowania pokarmów przed Komunią św. przez okres określony przez biskupa danej diecezji.
Przed przyjęciem Komunii trzeba uklęknąć na oba kolana i bijąc się w piersi mówić: "Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł do przybytku serca mojego, ale rzeknij tylko słowo, a będzie zbawiona dusza moja" (3 razy).
Gdy kapłan zbliża się z Hostią Przenajświętszą, trzeba trzymać oburącz przed sobą obrus lub patenę do Komunii św., podnieść głowę i usta otworzyć.
Hostię Przenajświętszą po przyjęciu należy zaraz spożyć, nie dotykając zębami, ani tym bardziej palcami. Po przyjęciu Komunii św. należy oddać hołd Chrystusowi, wzbudzić akt dziękczynienia i prosić o łaski. Po Komunii św. pozostaje w nas Jezus sposobem sakramentalnym 10-15 minut, potem jest obecny w nas przez łaskę uświęcającą. Po Komunii św. należy w miarę możności jak najdłuższy czas przebywać w skupieniu, później zaś po powrocie do codziennych zajęć starać się pozostać w stanie łaski.
Kto nie może przyjąć Komunii św. sakramentalnej, powinien przyjąć Komunię św. duchowo.
Ojciec św. Pius X otworzył dla wszystkich wiernych niewyczerpane źródło życia i świętości, zalecając częstą i codzienną Komunię św. Postawił tylko dwa warunki:
1. stan łaski uświęcającej,
2. dobrą intencję.
Ten drugi warunek polega na tym, by przystępować do Komunii św. nie ze względów ludzkich, np. że ktoś sobie tego życzy, że inni też przystępują, lecz dla Jezusa Chrystusa i dla dobra swej duszy.
Jeżeli nie poczuwamy się do grzechu ciężkiego spowiedź przed Komunią św. nie jest konieczna. Kto zatem praktykuje miesięczną spowiedź, a nie poczuwa się do grzechu ciężkiego, może bez obawy przynajmniej w niedzielę i święta przystępować do Komunii św. Niedzielna Komunia św. będzie drogą do Komunii św. częstszej - codziennej.
Obrzędy przy Komunii św. Przed Komunią św. ministrant w imieniu wiernych odmawia po łacinie spowiedź powszechną. W tym czasie przystępujący do Komunii św. winni wzbudzić żal za grzechy i również odmówić spowiedź powszechną.
Po spowiedzi powszechnej ministranta kapłan zwraca się do wiernych i mówi: "Niech się nad wami zlituje Bóg Wszechmogący, niech wam daruje grzechy i doprowadzi do żywota wiecznego. Amen"
"Zmiłowania, przebaczenia i odpuszczenia grzechów waszych niechaj wam udzieli Wszechmogący i Miłosierny Pan. Amen" Przy tych słowach należy przeżegnać się. Następnie kapłan zwraca się do wiernych z Hostią św. i mówi: "Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł do przybytku serca mojego, ale rzeknij tylko słowo, a będzie zbawiona dusza moja". Przystępujący do Komunii św. przyklękają, uderzają się w piersi i mówią trzykrotnie: "Panie, nie jestem godzien..." Wreszcie kapłan podaje Hostię św i mówi: "Ciało Pana naszego Jezusa Chrystusa niechaj strzeże duszy twojej na żywot wieczny. Amen".
(Cz. 3, II. 4 Komunia św., s.119-120)
środa, 24 sierpnia 2016
344. W jaki sposób powinniśmy przygotować do Komunii św. naszą duszę?
Duszę naszą powinniśmy przygotować do Komunii św. w następujący sposób:
1. być w stanie łaski,
2. mieć czystą intencję zjednoczenia się z Jezusem Chrystusem,
3. wzbudzić miłość do Boga i uświadomić sobie, że w Komunii św. przyjmujemy samego Boga.
Najlepszym przygotowaniem do Komunii św. jest uczestniczenie we Mszy św., modlitwa i praca nad doskonaleniem moralnym życia.
Grzechy powszednie nie są przeszkodą do przyjęcia Komunii św. Należy jednak przed Komunią św. za nie żałować, by w należytym usposobieniu i z jak największą korzyścią przyjąć Komunię św.
(Cz. 3, II. 4 Komunia św., s.119)
1. być w stanie łaski,
2. mieć czystą intencję zjednoczenia się z Jezusem Chrystusem,
3. wzbudzić miłość do Boga i uświadomić sobie, że w Komunii św. przyjmujemy samego Boga.
Najlepszym przygotowaniem do Komunii św. jest uczestniczenie we Mszy św., modlitwa i praca nad doskonaleniem moralnym życia.
Grzechy powszednie nie są przeszkodą do przyjęcia Komunii św. Należy jednak przed Komunią św. za nie żałować, by w należytym usposobieniu i z jak największą korzyścią przyjąć Komunię św.
(Cz. 3, II. 4 Komunia św., s.119)
wtorek, 23 sierpnia 2016
343. Jak powinniśmy przygotować się do przyjęcia Komunii św.?
Do Komunii św. powinniśmy przygotowywać tak duszę naszą jak i ciało.
(Cz. 3, II. 4 Komunia św., s.119)
(Cz. 3, II. 4 Komunia św., s.119)
poniedziałek, 22 sierpnia 2016
342. Jakie łaski daje nam Komunia św.?
Komunia św. daje nam następujące łaski:
1. łączy nas najściślej z Chrystusem i pomnaża łaskę uświęcającą,
2. osłabia w nas złe skłonności, dodaje nam siły i ochoty do dobrego,
3. oczyszcza nas z grzechów powszednich, a chroni od grzechów śmiertelnych,
4. zapewnia nam chwalebne zmartwychwstanie i szczęśliwość wieczną.
***
Przygotowanie do Komunii św. Komunię św. należy przyjmować w stanie łaski, tj. bez grzechu ciężkiego. Kto odważyłby się świadomie przyjąć Komunię św. niegodnie, tj. w grzechu ciężkim, popełniłby grzech świętokradztwa.
"Tak więc ktokolwiek by pożywał ten chleb albo pił kielich Pański niegodnie, winien będzie Ciała i Krwi Pańskiej... Kto bowiem pożywa i pije niegodnie, potępienie dla siebie spożywa i pije, nie bacząc na Ciało Pańskie". (I Kor. 11,27-29)
(Cz. 3, II. 4 Komunia św., s.118-119)
1. łączy nas najściślej z Chrystusem i pomnaża łaskę uświęcającą,
2. osłabia w nas złe skłonności, dodaje nam siły i ochoty do dobrego,
3. oczyszcza nas z grzechów powszednich, a chroni od grzechów śmiertelnych,
4. zapewnia nam chwalebne zmartwychwstanie i szczęśliwość wieczną.
***
Przygotowanie do Komunii św. Komunię św. należy przyjmować w stanie łaski, tj. bez grzechu ciężkiego. Kto odważyłby się świadomie przyjąć Komunię św. niegodnie, tj. w grzechu ciężkim, popełniłby grzech świętokradztwa.
"Tak więc ktokolwiek by pożywał ten chleb albo pił kielich Pański niegodnie, winien będzie Ciała i Krwi Pańskiej... Kto bowiem pożywa i pije niegodnie, potępienie dla siebie spożywa i pije, nie bacząc na Ciało Pańskie". (I Kor. 11,27-29)
(Cz. 3, II. 4 Komunia św., s.118-119)
Subskrybuj:
Posty (Atom)