206. Jak powinniśmy dzień święty święcić?

Dzień święty mamy święcić w następujący sposób:
1. uczestniczyć w całej Mszy św. a w miarę możliwości i w kazaniu.
2. wstrzymywać się od prac wykonywanych z chęci zysku, jeśli ich wykonanie nie jest koniecznie potrzebne.

***
Udział we Mszy św. w niedzielę i święta obowiązuje pd grzechem ciężkim każdego katolika, który ukończył 7-my rok życia. Od obowiązku tego mogą zwolnić tylko ważne przyczyny
Dozwolone jest w niedzielę wykonywanie prac dla chwały Bożej, z konieczności, dla ratowania bliźnich w nieszczęściu, np. podczas pożaru, powodzi itp. Konieczne mogą być prace w gospodarce, przy żniwach, w fabrykach, których w niedzielę zatrzymać nie można, na kolei itd.
"Sześć dni pracować będziesz i pełnić wszystkie roboty twoje a siódmy dzień jest dniem odpoczynku Pana. Nie będziesz weń czynił żadnej roboty ani służebnik twój, ani służebnica twoja". (V Mojż 5, 13)
"Czyż który z was, jeśliby miał tylko jedną owcę, a ta wpadłaby mu do dołu w dzień sobotni, nie uchwyci jej i nie wydobędzie?"
Praca wykonywana bez potrzeby w niedzielę przez czas dłuższy (około dwóch godzin) jest grzechem ciężkim.

(Cz. 2, I. 3 Nakaz święcenia dni świętych, s.70)

205. Co nakazuje Bóg w trzecim przykazaniu?

"Nie będziesz brał imienia
Pana Boga twego nadaremno".

W trzecim przykazaniu Bóg nakazuje, abyśmy dni święte, czyli Jemu poświęcone, przeznaczali na oddawanie czci Bogu i odpoczynek.
"Przez sześć dni czynił Pan Bóg niebo i ziemię, a odpoczął dnia siódmego i błogosławił Pan dniowi sobotniemu i poświęcił go". (II Mojż. 20, 11).

(Cz. 2, I. 3 Nakaz święcenia dni świętych, s.69)

204. Co znaczy przysięgać?

Przysięgać znaczy uroczyście wezwać Boga na świadka, że się mówi prawdę lub że się dotrzyma tego, co się przyrzeka.
"Będziesz przysięgać:... w prawdzie i w sądzie i w sprawiedliwości". (Jer. 4,2).

***
Krzywoprzysięstwo i niedotrzymanie ślubu jest wielkim grzechem wobec Boga. Krzywoprzysięzca wzywając uroczyście Boga na świadka czyni Go niejako wspólnikiem swego kłamstwa i udaremnia ostatni sposób dojścia do prawdy. Gdy ktoś zobowiązał się pod przysięgą do złego - np., że zemści się na kimś - grzeszy ciężko, a przysięga jego jest nieważna i do niczego nie zobowiązuje. Kto ślubował uczynić coś złego, szydzi z Boga i ciężko Go obraża. Za bluźnierstwo i krzywoprzysięstwo karze Bóg często już w tym życiu. Grzechy te są zawsze grzechami ciężkimi, choćby odnosiły się do rzeczy małej.
Zwolnić od ślubów może Ojciec św. lub biskup, lub kapłan może tylko zmienić ślub na czyn równej lub większej wartości.
W roku jubileuszowym 9co 25 lat) może i zwyczajny kapłan zwolnić od ślubów.

(Cz. 2, I. 2 Ślub i przysięga, s.69)

203. Co to znaczy śłubować?

Ślubować znaczy zobowiązać się dobrowolnie pod grzechem wobec Boga do spełnienia rzeczy Bogu miłej.

(Cz. 2, I. 2 Ślub i przysięga, s.68)

202. Kto znieważa imiona święte?

Imiona święte znieważa ten, kto:
1. wymawia je w gniewie, niecierpliwości lub żartach,
2. bluźni, tj. czynem lub słowem ubliża Bogu lub Świętym,
3. przysięga w sprawach błahych, złych lub kłamliwych,
4. nie dotrzymuje ślubów Bogu uczynionych.

***
Wymawianie wszelkich imion świętych w zdziwieniu, gniewie lub żartach powinniśmy się szczególnie wystrzegać ze względu na wielką godność i majestat Boga.
Podoba się natomiast Bogu, jeśli wzywamy Jego pomocy, mówimy o Nim z uszanowaniem i w pokusach udzielamy się do Jezusa i Maryi.

(Cz. 2, I. 2 Zakaz znieważania imion świętych, s.68)

201. Czego zabrania Bóg w drugim przykazaniu i jaki nakaz z tego wynika?

"Nie będziesz brał imienia
Pana Boga nadaremno".

W drugim przykazaniu Bóg zabrania wszelkiego znieważania imion Świętych, a nakazuje nam mówić o Bogu i rzeczach świętych z jak największą czcią.

***
Imię Boga było tak czczone w Starym Zakonie, że go nigdy nie wymawiano - w czasie uroczystych modlitw mógł to wymienić tylko arcykapłan. I nam nie wolno wymieniać imienia Bożego niepotrzebnie, w gniewie lub w żartach, natomiast ze czcią i w rzeczywistej potrzebie winniśmy wymawiać je zawsze.
"Niechaj będzie Imię Pańskie Błogosławione odtąd i aż na wieki!" (Ps. 112,2)

(Cz. 2, I. 2 Zakaz znieważania imion świętych, s.68)

200. Dlaczego czcimy obrazy Świętych?

Czcimy obrazy Świętych, bo one przypominają nam osoby Świętych, pobudzają nas do naśladowania Świętych i do polecania się ich modlitwom.

***
Sekta obrazoburców czyli ikonoklastów wschodnio – rzymskim zwalczała cześć obrazów, dokonując zniszczenia bardzo cennych dzieł. W związku z tym II Sobór nicejski z 787 r. wyjaśnił naukę katolicką co do czci obrazów określając, że nie czcimy obrazu, lecz osobę, którą obraz przedstawia.
Cześć obrazów i relikwii odrzucają również kościoły protestanckie.

(Cz. 2, I. 1 Cześć Matki Bożej, Aniołów i Świętych, s.67-68)

199. Dlaczego mamy w poszanowaniu nie tylko osoby Świętych, ale szczątki ich ciał, czyli relikwie?

Mamy w poszanowaniu szczątki ciał Świętych, czyli relikwie, dlatego że ciała Świętych były mieszkaniem Ducha Świętego i Bóg za pośrednictwem relikwii daje nieraz wielkie łaskie i czyni cuda.

***
W każdym ołtarzu, na którym odprawia się Msza św., w „mensie”, czyli płycie kamiennej, ukryte są relikwie Świętych Męczenników. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa bowiem odprawiano Mszę św. na grobach Męczenników w katakumbach.
Najcenniejszą relikwią są szczątki Krzyża św. i inne pamiątki męki Pańskiej.

(Cz. 2, I. 1 Cześć Matki Bożej, Aniołów i Świętych, s.67)

198. Co stało się z duszą i ciałem Najświętszej Maryi Panny po zakończeniu jej ziemskiego życia?

Najświętsza Maryja Panna, Matka Syna Bożego, po zakończeniu ziemskiego życia została z duszą i ciałem wzięta do nieba.

***
Prawda o Wniebowzięciu Najśw. Maryi Panny od czasów apostolskich była w Kościele powszechnym uznawana. W dniu 1 listopada 1950 r. papież Pius XII ogłosił tę prawdę jako dogmat i od tej chwili wiara w tę prawdę obowiązuje każdego katolika.

Ku czci Najśw. Maryi Panny obchodzimy w Kościele dwa uroczyste święta: Niepokalane Poczęcie 8 grudnia i Wniebowzięcie, czyli święto Matki Boskiej Zielnej – 15 sierpnia.
Inne święta Najśw. Maryi Panny: Oczyszczenie, czyli święto Matki Boskiej Gromnicznej obchodzimy 2 lutego, Zwiastowanie – 25 marca, Nawiedzenie – 2 lipca, Niepokalanego Serca Najśw. Maryi Panny – 22 sierpnia, Narodzenie, czyli święto Matki Boskiej Siewnej – 8 września, Imienia Maryi – 12 września, Matki Boskiej Bolesnej – piątek po Niedzieli Pasyjnej i 15 września, Matki Boskiej Różańcowej – 7 października, Boskiego Macierzyństwa Najśw. Maryi Panny – 11 października.
Miesiąc maj poświęca Kościół, przez codzienne nabożeństwa wieczorne i poranne, czci Najśw. Maryi Panny. Również w październiku Kościół zachęca wiernych do udziału w codziennych nabożeństwach różańcowych. Obydwa te nabożeństwa są obdarowane specjalnymi odpustami.

Ku czci świętych obchodzimy również dwa uroczyste święta: św. Apostołów Piotra i Pawła – 29 czerwca i Wszystkich Świętych – 1 listopada.
Wzorem cnoty czystości dla katolickiej młodzieży polskiej jest św. Stanisław Kostka.

Błogosławionymi ogłasza Ojciec święty tych, którzy się odznaczali niezwykłymi cnotami, zwłaszcza bohaterska miłością Boga i bliźniego. Gdy w procesie beatyfikacyjnym zostaną stwierdzone cuda uczynione przez boga za ich wstawiennictwem, Kościół zezwala ich czcić w jednym kraju lub zgromadzeniu zakonnym (beatyfikacja).
Po stwierdzeniu nowych przynajmniej dwóch cudów, w nowych procesie – kanonizacyjnym – Ojciec św. zalicza błogosławionego w poczet świętych, czyli kanonizuje go, a tym samym poleca go czcić w całym świecie katolickim. Papież jest nieomylny co do samej świętości kanonizowanego. Czcigodnymi sługami Bożymi nazywamy tych, których proces beatyfikacyjny za zgodą Stolicy św. został rozpoczęty.

(Cz. 2, I. 1 Cześć Matki Bożej, Aniołów i Świętych, s.66-67)

197. Dlaczego po Bogu powinniśmy najwięcej czcić Najśw. Maryję Pannę?

Po Bogu powinniśmy najwięcej czcić Najśw. Maryję Pannę dlatego, że:
1. Najśw. Maryja Panna jest Matką Syna Bożego,
2. ze wszystkich Świętych jest najświętszą, wolną nawet od grzechu pierworodnego,
3. jest Matką naszą i może nam u Boga wszystko wyprosić.

(Cz. 2, I. 1 Cześć Matki Bożej, Aniołów i Świętych, s.66)

196. Kogo powinniśmy czcić najwięcej ze wszystkich Świętych?

Najwięcej ze wszystkich Świętych powinniśmy czcić Najśw. Maryję Pannę, następnie św. Józefa i swego Patrona.

(Cz. 2, I. 1 Cześć Matki Bożej, Aniołów i Świętych, s.66)

195. Kiedy czcimy Świętych należycie?

Świętych czcimy należycie, gdy naśladujemy ich cnoty, modlitwą do nich skierowaną zabiegamy o pośrednictwo u Boga, dni ich czci poświęcone obchodzimy uroczyście.

(Cz. 2, I. 1 Cześć Matki Bożej, Aniołów i Świętych, s.66)

194. Dlaczego powinniśmy czcić Aniołow i Świętych?

Powinniśmy czcić Aniołów i Świętych, ponieważ są oni wiernymi sługami i przyjaciółmi Boga.

(Cz. 2, I. 1 Cześć Matki Bożej, Aniołów i Świętych, s.66)

193. Komu prócz Boga winniśmy oddawać cześć?

Prócz Boga winniśmy oddawać cześć Matce Bożej, Aniołom i Świętym.

***
Bogu powinniśmy oddawać cześć nie tylko bezpośrednio, ale i pośrednio przez cześć Matki Bożej, Aniołów i Świętych. Nie oddajemy jednak Świętym czci uwielbienia, należnej jedynie Bogu. Do Boga zwracamy się z prośbą o odpuszczenie grzechów, łaskę i zbawienie wieczne, a do Najśw. Maryi Panny i Świętych z prośbą o pośrednictwo u Boga.

(Cz. 2, I. 1 Cześć Matki Bożej, Aniołów i Świętych, s.65)

192. Jakie grzechy sprzeciwiają się miłości Boga?

Miłości Boga sprzeciwia się każdy grzech, a szczególnie świadoma nienawiść do Boga, niechęć lub obojętność wobec niego.
„Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, kochają się w śmierci”. (Przyp. 8, 36).

(Cz. 2, I. 1 Miłość, s.65)

191. Jak powiniśmy miłować Boga?

Boga powinniśmy miłować z całego serca i ponad wszystko. Miłujemy Boga z całego serca i ponad wszystko, gdy wiernie spełniamy jego przykazania i jesteśmy gotowi raczej wszystko utracić, niż Go grzechem obrazić.
„Nie każdy, który mi mówi: Panie, Panie – wejdzie do królestwa niebieskiego. Ale kto wypełnia wolę Ojca mego, który jest w niebiesiach, ten wejdzie do królestwa niebieskiego”. (Mat. 7, 21).

(Cz. 2, I. 1 Miłość, s.65)

190. Co to jest miłość?

Miłość jest to cnota nadprzyrodzona, która sprawia, że miłujemy Boga nade wszystko dla Niego samego, a siebie samych i bliźniego dla Boga.

(Cz. 2, I. 1 Miłość, s.65)