158. Co to jest piekło?

Piekło jest to miejsce wiecznej kary.
„Wtedy rzekł król sługom: Związawszy mu ręce i nogi, wyrzućcie go do ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.” (Mat. 22, 13).
„Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie.” (Iz. 66, 24, Mar. 9, 43).

(Cz. 1, III. 3 Kara wieczna, s.54)
czytaj dalej

157. Na czym polega wieczna kara potępionych?

Wieczna kara potępionych polega na utraceniu możliwości zjednoczenia z Bogiem, pozbawieniu szczęśliwości, na doznaniu cierpień fizycznych, wyrzutów sumienia i niewymownym smutku oraz na pewności, że męki te trwać będą wiecznie.

(Cz. 1, III. 3 Kara wieczna, s.54)
czytaj dalej

156. Co to jest niebo?

Niebo jest to miejsce wiecznej szczęśliwości.
„Ale jako napisane jest: Czego oko nie widziało, ani ucho nie słyszało i w serce człowieka nie wchodziło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują.” (Iż. 64, 4), (I Kor. 2, 9).
„A ten, kto sądzi i kto polewa, jednym są i każdy z nich weźmie zapłatę swoją według pracy swojej”. (I Kor. 3, 8).

(Cz. 1, III. 3 Szczęście wieczne, s.54)
czytaj dalej

155. Na czym polega szczęście wieczne?

Szczęście wieczne polega na bezpośrednim poznawaniu Boga, na zjednoczeniu z Nim wieczną miłością, na pewności, że szczęście to jest wieczne, oraz na wolności od wszelkich cierpień i zła.

(Cz. 1, III. 3 Szczęście wieczne, s.54)
czytaj dalej

154. Jaką prawdę wyznajemy w ostatnim artykule wiary Składu Apostolskiego?

Artykuł dwunasty.
"Żywot wieczny".

W ostatnim artykule wiary wyznajemy prawdę, że wybrani po śmierci osiągną wieczną doskonałą szczęśliwość, a odrzuconych czeka kara wieczna.
„I pójdą ci na mękę wieczną, a sprawiedliwi do żywota wiecznego.” (Mat. 25, 46)

(Cz. 1, III. 3 Zmartwychwstanie ciał, s.53)
czytaj dalej

153. Czy ciała wszystkich ludzi zmartwychwstaną w ten sam sposób?

Ciała wszystkich ludzi wstaną nieśmiertelne, a tylko ciała wybranych będą obdarzone własnościami ciała chwalebnego na podobieństwa ciała Chrystusowego.

(Cz. 1, III. 3 Zmartwychwstanie ciał, s.53)
czytaj dalej

152. Dlaczego na końcu świata Bóg złączy dusze nasze z ciałami i wszyscy ludzie zmartwychwstaną?

Wszyscy ludzie zmartwychwstaną, aby otrzymać od Boga nagrodę lub karę za winy duszy i ciała. Bo zarówno dusza jak i ciało w życiu doczesnym zdobywały zasługi na żywot wieczny.

(Cz. 1, III. 3 Zmartwychwstanie ciał, s.53)
czytaj dalej

151. Jaką prawdę wyznajemy w jedenastym artykule wiary Składu Apostolskiego?

Artykuł jedenasty.
"Ciała zmartwychwstanie"

W jedenastym artykule wiary wyznajemy prawdę, że na końcu świata wszyscy bez wyjątku zmarli zostaną mocą Boską na nowo przywróceni do życia, przy czym każda dusza przyjmie z powrotem to ciało, z którym była złączona za życia, aby już nigdy z nim się nie rozłączyć.
„I ci, którzy dobrze czynili, wyjdą na zmartwychwstanie życia, a którzy źle czynili, na zmartwychwstanie sądu.” (Jan 5, 29).

(Cz. 1, III. 3 Zmartwychwstanie ciał, s.53)
czytaj dalej

150. Jakimi środkami dostępujemy w Kościele odpuszczenia grzechów?

W Kościele dostępujemy odpuszczenia grzechów śmiertelnych albo przez Sakramenty, które Jezus Chrystus ustanowił w tym celu, albo przez akt doskonałego żalu z pragnieniem przyjęcia tychże Sakramentów, gdy ich w danej chwili przyjąć formalnie nie możemy; odpuszczenia zaś grzechów powszednich możemy dostąpić przez sakramentalia i żal za winy popełnione. Karę doczesną za grzechy opłacamy pokutą i cierpieniami na ziemi lub w przyszłym życiu w czyśćcu; częściowo karę gładzi również rozgrzeszenie sakramentalne.

***
Chrystus dał Kościołowi władzę odpuszczenia grzechów przez udzielanie Sakramentów świętych, a zwłaszcza Sakramentu Chrztu i Pokuty, a wyjątkowo u ciężko chorych przez Sakrament Ostatniego Namaszczenia.

(Cz. 1, III. 3 Odpuszczenie grzechów, s.52-53)
czytaj dalej

149. Jaką prawdę wyznajemy w dziesiątym artykule wiary Składu Apostolskiego?

Artykuł dziesiąty.
"Grzechów odpuszczenie"

W dziesiątym artykule wiary wyznajemy prawdę, że Jezus Chrystus dał Kościołowi swemu władzę odpuszczania wszystkich grzechów i kar za grzechy.
„Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.” (Jan 20, 23).

(Cz. 1, III. 3 Odpuszczenie grzechów, s.52)
czytaj dalej

148. Na jakich zasadach winny opierać się stosunki między Kościołem a państwem?

Stosunki między Kościołem a państwem winny opierać się na następujących zasadach:
1. Państwo uznaje całkowitą wolność Kościoła w sprawach życia religijnego i apostolstwa;
2. Kościół uznaje prawo państwa do regulowania życia społeczno – gospodarczego i naucza wiernych stosowania w życiu społecznym zasad etyki katolickiej oraz poszanowania prawa i władzy państwowej.

Każdy członek Kościoła jest równocześnie obywatelem państwa. Przez to samo więc działalność tych obu społeczności zazębia się, wymaga zatem obustronnego uregulowania.
Szczegółowe zagadnienia współżycia Kościoła z państwem regulują obustronne układy lub konkordaty.
Przykładem takiego układu jest porozumienie zawarte dnia 14 IV 1950 r. między dostojnym Episkopatem Polski i Rządem RP., jak głosi jego wstęp: „w celu zapewnienia Narodowi, Polsce Ludowej i jej obywatelom najlepszych warunków rozwoju oraz możności wszechstronnej i spokojnej pracy”.

(Cz. 1, III. 2 Stosunki Kościoła z Państwem, s.51-52)
czytaj dalej

147. Na czym polega duchowa łączność wiernych na ziemi?

Duchowa łączność wiernych na ziemi polega na tym, że wszyscy wierni mają udział w każdej Mszy św. i w modlitwie Kościoła oraz pomagają sobie nawzajem przez modlitwę i dobre uczynki.
„Módlcie się nawzajem, abyście zostali zbawieni, wielkie bowiem ma znaczenie usilna prośba sprawiedliwego.” (Jak. 5, 16)

(Cz. 1, III. 2 Świętych obcowanie, s.51)
czytaj dalej

146. Na czym polega nasze obcowanie z duszami w czyśćcu?

Obcowanie nasze z duszami w czyśćcu polega na tym, że pomagamy im naszymi modlitwami, odpustami, dobrymi uczynkami a przede wszystkim Ofiarą Mszy św., one zaś modlą się za nami.
„A tak święta to i zbawienna myśl, modlić się za umarłych, aby byli od grzechów rozwiązani.” (II Mach. 12, 46)

***
Również Święci w niebie pomagają duszom czyśćcu swoimi modlitwami. Dzień Zaduszny poświęcony modlitwom za umarłych obchodzimy 2 listopada.

(Cz. 1, III. 2 Świętych obcowanie, s.51)
czytaj dalej

145. Na czym polega obcowanie ze Świętymi w niebie?

Nasze obcowanie ze Świętymi w niebie polega na tym, że Świętych czcimy, wzywamy ich pomocy, korzystamy z ich zasług i naśladujemy ich cnoty, a oni modlą się za nami.

***
Każdy dzień w roku poświęcony jest jednemu lub kilku Świętym, a dzień 1 listopada jako Święto Wszystkich Świętych szczególnie przypomina nam prawdę o Świętych obcowaniu.

(Cz. 1, III. 2 Świętych obcowanie, s.50-51)
czytaj dalej

144. Co to jest Świętych obcowanie?

Świętych obcowanie jest to duchowa łączność wiernych na ziemi, dusz w czyśćcu i Świętych w niebie.

(Cz. 1, III. 2 Świętych obcowanie, s.50)
czytaj dalej

143. Co wyznajemy w słowach "wierzę w Świętych obcowanie?"

W słowach „wierzę w Świętych obcowanie” wyznajemy prawdę, że:
1. do Kościoła Chrystusowego należą nie tylko wierni na ziemi, ale także święci w niebie i dusze w czyśćcu cierpiące,
2. wszyscy członkowie Kościoła nawzajem pomagają sobie do zbawienia.

(Cz. 1, III. 2 Świętych obcowanie, s.50)
czytaj dalej

142. Czy człowiek dorosły, ochrzczony ważnie, a należący bez własnej winy do sekty heretyckiej lub schizmatyckiej może być zbawiony?

Dorosły człowiek ważnie ochrzczony, a należący bez własnej winy do sekty heretyckiej lub schizmatyckiej, może być również zbawiony, jeśli nie stracił łaski otrzymanej na Chrzcie św. albo – jeśli ją stracił – gdy uzyska ją z powrotem przez doskonały żal za grzechy.

(Cz. 1, III. 2 Członkowie Kościoła, s.50)
czytaj dalej

141. Czy mogą być zbawieni ci, którzy zrozumieli prawdę Kościoła Jezusa Chrystusa, a jednak dobrowolnie są poza nim?

Ci, którzy zrozumieli prawdę Kościoła Jezusa Chrystusa, a jednak dobrowolnie są poza nim, grzeszą ciężko i dlatego nie mogą być zbawieni, jeżeli trwają w tym stanie aż do śmierci.

(Cz. 1, III. 2 Członkowie Kościoła, s.50)
czytaj dalej

140. Czy człowiek dorosły, który umiera bez Sakramentu Chrztu św., może być zbawiony?

Człowiek dorosły, który umiera bez Sakramentu Chrztu św., może być zbawiony wtedy:
1.gdy ma wiarę w główne prawdy wiary,
2.gdy żywi do Boga miłość, która zastępuje Chrzest św.,
3.jeżeli przy pomocy światła Bożego i łaski Bożej, nie znając bez własnej winy prawdziwej religii, a będąc gotowym słuchać Boga, pilnie zachowuje prawo naturalne

(Cz. 1, III. 2 Członkowie Kościoła, s.49)
czytaj dalej

139. Kto z wyżej wymienionych podlega prawom Kościoła?

Z będących poza Kościołem ochrzczeni podlegają prawom Kościoła, gdyż przez chrzest stali się jego członkami, chyba że Kościół uważa ich za wyjętych spod prawa.

„A jeżeliby i Kościoła nie usłuchał, niech ci będzie jako poganin i celnik.” (Mat. 18, 17).

***
Katolik za ciężkie przewinienia może być ukarany wykluczeniem z Kościoła, czyli ekskomuniką. Prawdo kościelne wyróżnia ekskomunikowanych, których należy unikać, oraz tzw. ekskomunikowanych tolerowanych. Uwolnić od ekskomuniki może Ojciec św. lub biskup pod warunkiem poprawy. Wszystkie kary kościelne mają na celu poprawę błądzącego.

(Cz. 1, III. 2 Członkowie Kościoła, s.49)
czytaj dalej

138. Kto jest poza Kościołem ustanowionym przez Jezusa Chrystusa?

Poza Kościołem ustanowionym przez Jezusa Chrystusa są:
1.nieochrzczeni,
2.jawni apostaci, heretycy, schizmatycy i ekskomunikowani.

***
Apostaci są to ochrzczeni, którzy zupełnie odpadli od wiary chrześcijańskiej; heretycy są to ci, którzy uparcie zaprzeczają jakiemuś dogmatowi wiary; schizmatycy są to ci, którzy nie uznają Ojca św. za Głowę Kościoła; ekskomunikowani są to ci, którzy zostali wyłączeni ze społeczeństwa wiernych.

(Cz. 1, III. 2 Członkowie Kościoła, s.49)
czytaj dalej

137. Kto jest członkiem Kościoła katolickiego?

Członkiem Kościoła katolickiego jest każdy człowiek ochrzczony, złączony węzłem jedności wiary i wspólnoty katolickiej.

***
Fizycznie należy do Kościoła ten, kto przez Chrzest św. stał się członkiem Kościoła i trwa z nim w jedności.
Duchowo zaś należy do Kościoła każdy, kto w jakiejkolwiek wierze służy Bogu według sumienia uważając bez żadnej wątpliwości swoją wiarę za dobrą. Można nazwać to chrztem pragnienia, choćby ten człowiek o Chrzcie św. nawet nie słyszał.

(Cz. 1, III. 2 Członkowie Kościoła, s.48)
czytaj dalej

136. W jaki sposób wierni mogą pomagać Kościołowi w rozszerzaniu Królestwa Bożego na ziemi?

W rozszerzaniu królestwa Bożego na ziemi wierni mogą pomagać Kościołowi przez modlitwę i współpracę z Nim oraz przez osobiste doskonalenie się, czynną miłość bliźniego i oddziaływanie na innych dobrym przykładem.

(Cz. 1, III. 2 Członkowie Kościoła, s.48)
czytaj dalej

135. W jaki sposób Kościół stara się o rozszerzenie Królestwa Bożego na ziemi?

Kościół stara się o rozszerzenie Królestwa Bożego na ziemi w ten sposób, że pracuje nad nawróceniem wszystkich narodów świata.
„Idąc na cały świat, głoście ewangelię wszelkiemu stworzeniu.” (Mar. 16, 15).

(Cz. 1, III. 2 Członkowie Kościoła, s.48)
czytaj dalej

134. Czy do Kościoła Chrystusowego należą tylko wierni żyjący na ziemi?

Do Kościoła Chrystusowego należą nie tylko wierni żyjący na ziemi, ale także święci w niebie i dusze w czyśćcu. Papież jest Głową widzialną jedynie wiernych żyjących na ziemi, Głową zaś niewidzialnych wszystkich wiernych na ziemi, świętych w niebie i dusz w czyśćcu, czyli Kościoła Wojującego, Triumfującego i Cierpiącego jest Jezus Chrystus.

(Cz. 1, III. 2 Członkowie Kościoła, s.48)
czytaj dalej

133. Dzięki czemu Kościół katolicki prowadzi ludzi do zbawienia?

Kościół katolicki prowadzi ludzi do zbawienia dzięki temu, że On jeden otrzymał od Jezusa Chrystusa polecenie i środki, które zapewniają ludziom szczęście wieczne.
Kto jednak bez własnej winy nie należy do kościoła katolickiego, a Bogu służy tak, jak mu każe sumienie, może być zbawionym, gdyż przez swoją dobrą wolę, choć bez świadomości Prawdy jest duchowo członkiem tegoż Kościoła.

(Cz. 1, III. 2 Znamiona prawdziwości Kościoła, s.47)
czytaj dalej

132. Jak długo trwać będzie Kościół katolicki?

Kościół katolicki będzie trwać aż do końca świata.
„A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata.” (Mat. 28, 20)

(Cz. 1, III. 2 Znamiona prawdziwości Kościoła, s.47)
czytaj dalej

131. Co chcę wyrazić, gdy mówię: jestem członkiem Kościoła rzymsko-katolickiego?

Gdy mówię, że jestem członkiem Kościoła rzymsko – katolickiego, chcę wyrazić, że należę do Kościoła powszechnego, założonego przez Chrystusa a rządzonego widzialnie przez papieża i że należę do tej części kościoła, w której Mszę św. odprawia się według obrządku rzymskiego w języku łacińskim.

**
Obrządki wschodnie: grecko – katolicki, ormiańsko – katolicki i niektóre inne uznane przez kościół należą również do jedności Kościoła katolickiego.

(Cz. 1, III. 2 Znamiona prawdziwości Kościoła, s.47)
czytaj dalej

130. Dlaczego Kościół katolicki nazywamy apostolskim?

Kościół katolicki nazywamy apostolskim, bo:
1.głosi tę samą wiarę co Apostołowie,
2.Ojciec św. i biskupi katoliccy są prawowitymi następcami Apostołów,
3.Nieprzerwanie trwa od czasów apostolskich.

Kościół jest więc apostolski co do wiary, co do władzy i co do czasu.

(Cz. 1, III. 2 Znamiona prawdziwości Kościoła, s.47)
czytaj dalej