Stosunki między Kościołem a państwem winny opierać się na następujących zasadach:
1. Państwo uznaje całkowitą wolność Kościoła w sprawach życia religijnego i apostolstwa;
2. Kościół uznaje prawo państwa do regulowania życia społeczno – gospodarczego i naucza wiernych stosowania w życiu społecznym zasad etyki katolickiej oraz poszanowania prawa i władzy państwowej.
Każdy członek Kościoła jest równocześnie obywatelem państwa. Przez to samo więc działalność tych obu społeczności zazębia się, wymaga zatem obustronnego uregulowania.
Szczegółowe zagadnienia współżycia Kościoła z państwem regulują obustronne układy lub konkordaty.
Przykładem takiego układu jest porozumienie zawarte dnia 14 IV 1950 r. między dostojnym Episkopatem Polski i Rządem RP., jak głosi jego wstęp: „w celu zapewnienia Narodowi, Polsce Ludowej i jej obywatelom najlepszych warunków rozwoju oraz możności wszechstronnej i spokojnej pracy”.
(Cz. 1, III. 2 Stosunki Kościoła z Państwem, s.51-52)
czytaj dalej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz