339. Co czyni kapłan w czasie Komunii św.?

W czasie Komunii św. kapłan spożywając Ciało i Krew Jezusa Chrystusa pod postaciami chleba i wina , łączy się ze Zbawicielem.

***
Kościół zachęca wiernych, żeby za przykładem pierwszych chrześcijan przystępowali do Komunii św. w czasie Mszy św.

Obrzędy Mszy św. Część przygotowawcza czyli Msza katechumenów.

Na początku Mszy św. kapłan odmawia na przemian z ministrantami Psalm 42 i spowiedź powszechną u stóp ołtarza. Ministranci odpowiadają w imieniu wszystkich wiernych, więc wszyscy powinni wówczas przepraszać Boga za swoje grzechy i wzbudzać akt żalu. Następnie kapłan idzie do mszału po stronie Lekcji i czyta początek Mszy św., czyli Introit, który kończy dziewięciokrotną prośbą o zmiłowanie do Trójcy św. (3 Kyrie elejson, 3 Chryste elejson, 3 Kyrie elejson). Ku uczczeniu Boga kapłan odmawia potem hymn anielski "Gloria in excelsis Deo" ("Chwała na wysokości Bogu"), pozdrawia wiernych słowami "Dominus vobiscum" ("Pan z wami") i wzywa do modlitwy "Oremus" ("Módlmy się"), po czym odmawia Kolekty, czyli modlitwy za wiernych zebranych, oraz czyta Lekcję z Pisma Świętego i Graduał. Po przeniesieniu Mszału na prawą stronę (według ramion krzyża ołtarza) czyta kapłan Ewangelię, a po niej na środku ołtarza wyznanie wiary: "Credo in unum Deum" ("Wierzę w jednego Boga"), czyli nicejsko-konstantynopolitański symbol wiary, ułożony na dwóch pierwszych Soborach w Nicei i w Konstantynopolu w IV wieku.

Właściwa Msza św. zaczyna się od przygotowania darów ofiarnych, czyli chleba i wina. To przygotowanie nazywamy Ofiarowaniem chleba i wina. Do wina dolewa kapłan parę kropel wody na znak, że natura Boska złączyła się w Jezusie Chrystusie z naturą ludzką. Po obmyciu rąk i odmówieniu Psalmu 25 i wezwaniu "Orate fratres" ("Módlcie się bracia") odmawia kapłan w imieniu wiernych Sekrety, czyli ciche modlitwy, a wreszcie wzywa wszystkich do dziękczynienia Bogu i omawia wspaniały hymn dziękczynienia, Prefację, która kończy się słowami: "Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej, Błogosławiony, który idzie w Imię Pańskie. Hosanna na wysokościach."

Teraz następuje główna część Mszy św. - Przeistoczenie. Kanon przed Podniesieniem obejmuje modlitwy za Kościół, za Ojca Świętego, Biskupa, Kapłanów i wszystkich wiernych oraz wspomnienie, czyli "Memento" za żywych, kapłan wymienia wtedy cicho tych, w których intencji odprawia Mszę św. Następuje Kanon podczas Przeistoczenia. Kapłan działa i mówi w imieniu samego Jezusa Chrystusa, Jego własnymi słowami i wśród głębokiego milczenia dokonuje przeistoczenia darów ofiarnych, to jest chleba i wina, w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. Podniesienie ma na celu ukazanie wiernym konsekrowanych, czyli przeistoczonych postaci, by wraz z kapłanem i Kościołem i oni ofiarowali Bogu Jego Boskiego Syna. Następuje teraz Kanon po Podniesieniu, w czasie, którego kapłan odmawia "Memento" za umarłych. Między Przeistoczeniem a komunią św. jest tzw. małe podniesienie kielicha wraz z Hostią i modlitwa "Pater Noster" ("Ojcze nasz"). Przygotowaniem do Komunii św. jest łamanie Hostii Przenajświętszej, wpuszczenie cząstko Jej do kielicha i trzy krótkie modlitwy przed komunia św. Teraz kapłan sam przyjmuje Komunię św. pod postacią chleba i wina, a następnie rozdaje Komunię św. wiernym, po czy, obmywa winem i wodą kielich i palce. Po wytarciu i ubraniu kielicha przechodzi do mszału, który ministrant przeniósł na stronę Lekcji, i odmawia krótką modlitwę zwaną Communio.

Na zakończenie Mszy św. kapłan odmawia w imieniu wiernych z mszału modlitwy Postcommunio, następnie zwraca się do zebranych i mówi: "Ite missa est" ("Idźcie, Msza jest skończona"), albo "Benedicamus Domine" ("Błogosławmy Panu"), lub we Mszy żałobnej "Requiescat in pace" ("Niech odpoczywa w pokoju"), na co ministrant odpowiada "Deo Gratias" ("Bogu niech będą dzięki") albo "Amen", a kapłan udziela wiernym błogosławieństwa. W Mszy żałobnej nie udziela się błogosławieństwa po Mszy św. Następnie kapłan przechodzi na stronę Ewangelii i odmawia początek Ewangelii św. Jana lub wyjątek z innej Ewangelii, na czym kończy się Msza św. We Mszy św. powinniśmy uczestniczyć pobożnie i modlitwy swoje łączyć z modlitwami kapłana odmawiającego Mszę św. Najlepszym i jedynie właściwym sposobem słuchania Mszy św. jest odmawianie z mszalnikatych samym modlitw, które odmawia kapłan, w ten sposób bierzemy rzeczywisty udział w Mszy św. poprzez piękne i głębokie słowa liturgii.

Przybory do mszy św. Mszę św. odprawia kapłan na poświęconym przez biskupa ołtarzu, w którym znajdują się relikwie świętych Męczenników. na ołtarzu musi znajdować się krzyż, świece i lniane obrusy.

Przy Mszy św. używa kapłan naczyń poświęconych: kielicha i pateny, okrytych welonem, bursą wraz z korporałem oraz palką i puryfikaterzem. Modlitwy mszalne zaś odmawia się z księgi zwanej mszałem.

Do Mszy św. kapłan przywdziewa następujące szaty liturgiczne: humerał. albę, pasek, manipularz, stułę i ornat.

Barwy szat liturgicznych: Biała - oznacza niewinność i radość. Szat tej barwy używa się w czasie uroczystości: ku czci Chrystusa, Matki Bożej, Aniołów i Świętych, którzy nie byli Męczennikami.

Czerwona- oznacza miłość. Szat tej barwy używa się w uroczystości: Zesłania Ducha Świętego, Święta Męki Pańskiej i Świętych Męczenników.

Zielona - oznacza nadzieję chrześcijańską. Szat tej barwy używa się w niedziele po Trzech Królach i po Zielonych Świątkach.

Fioletowa - oznacza pokorę i pokutę. Szat tej barwy używa się w czasie Adwentu, Wielkiego Postu, w Suche dni i Wigilie.

Różowa - oznacza radość w czasie pokuty. Używa się jej w trzecią niedzielę Adwentu i czwartą niedzielę Wielkiego Postu
.
Czarna - oznacza smutek i żałobę. Szat tej barwy używa się w Wielki Piątek, Dzień Zaduszny i w Mszach św. żałobnych.

Mszę św. odprawia się w języku łacińskim, ponieważ ten język pochodzi z Rzymu, Stolicy Namiestnika Chrystusowego, jest wykładnikiem jedności Kościoła katolickiego i nie ulega zmianie.

Według nauki Kościoła należycie uczestniczy we Mszy św. ten, kto przynajmniej duchowo przyjmuje Komunię św., jeśli nie może przyjąć jej rzeczywiście. Słowo Komunia oznacza zjednoczenie, w Komunii św. bowiem jednoczymy się z Jezusem Chrystusem.
Pierwsza Komunia św. odbyła się podczas Ostatniej Wieczerzy, kiedy Apostołowie z rąk samego Jezusa Chrystusa przyjęli Jego Ciało i Krew.

(Cz. 3, II. 4 Msza św., s.115-118)