16. Jak dzieli się Pismo Święte?

Pismo Święte dzieli się na księgi Starego Testamentu, napisane przed przyjściem Jezusa Chrystusa, i na księgi Nowego Testamentu, napisane po Jego przyjściu.

***
Całe Pismo Święte liczy 72 księgi, które noszą nazwę Biblii od greckiego słowa biblos – księga.
Stary Testament zawiera 45 ksiąg napisanych w większości w języku hebrajskim. Najważniejszymi z nimi są: Pięcioksiąg Mojżesza, Psalmy Dawida i Księgi Proroków. Treść ksiąg Starego Testamentu jest historyczna albo obyczajowo dydaktyczna, albo prorocza.

Nowy Testament zawiera 27 ksiąg, a mianowicie:
4 Ewangelie: według św. Mateusza, św. Marka, św. Łukasza i św. Jana,
Dzieje Apostolskie (św. Łukasza)
21 Listów Apostolskich (14 św. Pawła, 1 św. Jakuba, 2 św. Piotra, 3 św. Jana, 1 św. Judy Tadeusza),
Objawienie św. Jana – Apokalipsa.

Wyróżniającą cechą zasad moralnych Nowego Testamentu jest wysunięcie na naczelne miejsce przykazania miłości Boga i bliźniego i zrównanie wszystkich bez wyjątku ludzi wobec Boga.

Najważniejszymi księgami Nowego Testamentu są 4 księgi opisujące życie, działalność i cuda Jezusa Chrystusa i zawierające Jego naukę. Księgi te noszą nazwę Ewangelii od greckiego słowa – euangelion, co znaczy – dobra nowina.

Ewangelia św. Mateusza Apostoła została napisana w Palestynie około 55 roku po nar. Chrystusa w języku aramejskim i przeznaczona była dla Żydów. Ewangelia św. Marka powstała około roku 60 i napisana była w języku greckim specjalnie dla Rzymian. Autorem trzeciej Ewangelii był wykształcony Grek – św. Łukasz. Ewangelię swoją napisał w języku greckim przed 63 rokiem. Ostatnia Ewangelia powstała w Efezie w latach 96 – 98 w języku greckim, autorem jej jest św. Jan Apostoł.

Dzieje Apostolskie, które są historią początków Kościoła, pochodzą z 63 roku i napisane zostały przez św. Łukasza w języku greckim.

Listy Apostolskie są to rozprawy dotyczące nauki wiary, które pisane były dla pierwszych gmin chrześcijańskich.

Ostatnia księga Nowego Testamentu – Apokalipsa, czyli Objawienie świętego Jana Apostoła, napisane po grecku na wyspie Patmos pod koniec I wieku naszej ery, zawiera siedem wizji dotyczących przyszłości Kościoła.

Znajomość Pisma Świętego jest obowiązkiem katolika. Kościół jednak nie pozwala wiernym czytać Biblii w wydaniu nie zatwierdzonym przez władzę duchowną, aby ustrzec wiernych przed błędnym tłumaczeniem prawd religijnych. Na początku książki powinno być tzw. Imprimatur, czyli pozwolenie biskupa.

Oprócz ksiąg Pisma Świętego uznanych przez Kościół za natchnione, istnieją tzw. Apokryfy, czyli pisma powstałe między II a III wiekiem naszej ery, podobne co do formy do ksiąg Pisma Świętego, ale nie przyjęte przez Kościół do Kanonu Ksiąg Świętych ponieważ nie pochodzą z natchnienia Ducha Świętego i zawierają wiele wątpliwych, nieautentycznych lub nawet błędnych faktów i nauk.

Apostołowie naukę Jezusa Chrystusa podawali swoim następcom w ustnym nauczaniu. Podawali więc i takie prawdy, których nie ma w Piśmie Świętym. Jest to tzw. Podanie Ustne czyli Tradycja Święta, która stanowi uzupełnienie Pisma Świętego.

(Wstęp, Pismo Święte, s. 8-10)
czytaj dalej