338. Co czyni kapłan w czasie Przeistoczenia?

W czasie Przeistoczenia kapłan mocą władzy kapłańskiej danej mu przez Jezus Chrystus przemienia chleb i wino w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa.

(Cz. 3, II. 4 Msza św., s.115)

337. Co czyni kapłan w czasie Ofiarowania?

W czasie Ofiarowania kapłan ofiarowanie Bogu chleb i wino i błogosławi je.

***
Wspólnie z kapłanem wierni składają Bogu w ofierze te dary i ofiarują samych siebie, swoje prace i cierpienia.

(Cz. 3, II. 4 Msza św., s.115)

336. Z ilu i z jakich części składa się Msza św.?

Msza św. składa się z części przygotowawczej, zwanej mszą katechumenów, i z części właściwej, zwanej mszą wiernych, która z kolei dzieli się na:
1. Ofiarowanie,
2. Przeistoczenie,
3. Komunię św.

(Cz. 3, II. 4 Msza św., s.115)

335. Komu składamy ofiarę Mszy św.?

Ofiarę Mszy św. składamy jedynie Bogu.

***
We Mszy św. ku czci Najśw. Maryi Panny, Aniołów i Świętych uwielbiamy również Boga, prosząc Go, aby przez zasługi Świętych udzielił nam swoich łask.

(Cz. 3, II. 4 Msza św., s.115)

334. W jakim celu odprawia się ofiarę Mszy św.?

Ofiarę Mszy św. odprawia się, aby:
1. Boga uwielbić,
2. Bogu podziękować za odebrane łaski,
3. Boga przebłagać za grzechy,
4. Boga poprosić o potrzebne łaski.

***
Cele te osiągnąć można również przez modlitwę, w sposób jednak mniej doskonały, bo przy Mszy św. sam Jezus Chrystus nie tylko z nami i za nas się modli, ale siebie samego za nas ofiarowuje.

(Cz. 3, II. 4 Msza św., s.115)

333. Za kogo odprawia się ofiara Mszy św.?

Ofiarę Mszy św. odprawia się za wszystkich katolików żywych i zmarłych.
W szczególny sposób korzystają z Mszy św.: kapłan, który ją odprawia, osoby, za które kapłan Mszę św. ofiarowuje, oraz wierni, którzy w niej biorą udział.

(Cz. 3, II. 4 Msza św., s.114)

332. Czym różni się ofiara Mszy św. od ofiary na krzyżu?

Ofiara Mszy św. różni się od ofiary na krzyżu tym, że na krzyżu ofiarował się Jezus Chrystus w sposób krwawy, a we Mszy św. ofiaruje się w sposób bezkrwawy przez ręce kapłana.

***
We wszystkich wyznaniach protestanckich nie ma Mszy św., bo pastorzy protestanccy nie mają święceń kapłańskich, nie mogą więc przemieniać chleba i wina w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa.

(Cz. 3, II. 4 Msza św., s.114)

331. Co to jest Msza św.?

Msza św. jest to ofiara Nowego Testamentu, w której Pan Jezus pod postaciami chleba i wina ofiaruje się za nas Swojemu Ojcu.

***
Już Abel, Noe, Abraham i Melchizedech rozumieli to, że należy Bogu składać ofiary, aby Mu okazać cześć i wdzięczność. W tym celu zabijali i palili zwierzęta (ofiary krwawe), albo zboże i inne rzeczy (ofiary bezkrwawe), a przy tym modlili się do Boga.

Bóg nauczał Żydów przez Mojżesza, jakie mają składać ofiary. Ofiary Starego Zakonu były tylko obrazem przyszłej ofiary Syna Bożego i jednały łaskę Bożą tym ludziom, którzy je składali z wiarą w przyszłego Mesjasza.

Prawdziwie godną majestatu Bożego ofiarę złożył Bogu Ojcu dopiero Syn Boży na krzyżu w sposób krwawy, a w każdej Mszy św., począwszy od pierwszej ofiary wielkoczwartkowej, składa ją przez ręce kapłana w sposób bezkrwawy pod postacią chleba i wina. Osobliwą zapowiedzią Mszy św, była ofiara Melchizedecha jako ofiary chleba i wina. Dlatego Dawid mówi o Mesjaszu: "Ty jesteś kapłanem na wieki według obrządku Melchizedecha" (Ps. 109,4).

(Cz. 3, II. 4 Msza św., s.114)

330. W jakim celu ustanowił Jezus Chrystus Najśw. Sakrament?

Jezus Chrystus ustanowił Najśw. Sakrament, aby:
1. ustawicznie z nami przebywać,
2. ofiarować się za nas we Mszy św.,
3. być pokarmem dla dusz naszych w Komunii św.

***
Ponieważ Chrystus przebywa z nami ustawicznie, należy odwiedzać Go jak najczęściej i szukać u Niego pomocy i pociechy.

Najśw. Sakrament przechowywany jest na ołtarzu w tabernakulum, przed którym i w dnie i w nocy płonie wieczna lampka. Gdy przechodzimy przed zamkniętym tabernakulum przyklękamy.

Gdy Najśw. Sakrament jest wystawiony na widok publiczny w puszce lub monstrancji klękamy oddając głęboki pokłon.

Dziesiątego dnia po Zielonych Świątkach, tj. we czwartek po niedzieli św. Trójcy, Kościół obchodzi Uroczystość Bożego Ciała ku szczególnemu uczczeniu Jezusa Chrystusa w Najśw. Sakramencie. Podczas Mszy św. w uroczystość Bożego Ciała chór śpiewa hymn ułożony przez św. Tomasza z Akwinu: "Salva Sion Salvatorem" ("Chwal Syjonie Zbawiciela"). Przy końcu ostatniej zwrotki tego hymnu kapłan udziela błogosławieństwa Najśw. Sakramentem. Po Mszy św. idzie uroczysta procesja z najśw. Sakramentem do czterech ołtarzy, a lud śpiewa pieśni eucharystyczne. Przy każdym ołtarzu śpiewa kapłan początek jednej z czterech Ewangelii. Procesja kończy się hymnem "Te Deum laudamus" ("Ciebie Boże chwalimy") i błogosławieństwem Najśw. Sakramentem.

Uroczyste nabożeństwa ku czci Najśw. Sakramentu odprawiają się przez osiem następnych dni, czyli oktawę Bożego Ciała, rano i po południu. W ósmy dzień oktawy Bożego Ciała kapłan poświęca wianki ziół polnych. Procesja poranna i popołudniowa kończy się hymnem eucharystycznym św. Tomasza z Akwinu "Tantum ergo Sacramentum" ("Przed tak wielkim Sakramentem").

W pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała przypada uroczystość Najśw. Serca Pana Jezusa. W wielu kościołach parafialnych i klasztorach odprawia się w pierwszy piątek miesiąca uroczyste nabożeństwo ku czci Najśw. Serca Pana Jezusa, a wierni tłumnie przystępują do Komunii św. W myśl wielkiej obietnicy Jezusa danej św. Małgorzacie Alacoque, czcicielce Najśw. Serca Pana Jezusa, przystępując przez dziewięć pierwszych piątków do Komunii św., zaskarbią sobie łaskę uświęcającą i opiekę Najśw. Serca Jezusa na ostatnie chwile życia.

Cały miesiąc czerwiec poświęcony jest ku czci Najśw. Serca Pana Jezusa.Głęboka cześć i miłość ku Najśw. Serca Pana Jezusa w Najśw. Sakramencie pomnaża naszą miłość Boga i bliźniego.

(Cz. 3, II. 4 Tajemnica Przeistoczenia, s.113-114)

329. Kiedy biskupi i kapłani przemieniają chleb i wino w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa?

Biskupi i kapłani przemieniają chleb i wino w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa podczas Mszy św., gdy nad chlebem i winem wymawiają słowa Jezusa Chrystusa: "To jest Ciało Moje", "To jest Krew Moja".

***
Biskupi i kapłani dokonują Przeistoczenia chleba i wina na Ołtarzu, dlatego Ciało i Krew Jezusa Chrystusa nazywamy Najśw. Sakramentem Ołtarza.
W Najśw. Sakramencie nawet pod najmniejszą cząsteczką chleba i wina jest obecny Jezus Chrystus żywy z Ciałem i Krwią, z bóstwem i człowieczeństwem swoim. Gdy kapłan łamie Hostię, łamie tylko postać chleba, a nie Ciało Jezusa Chrystusa. Podobnie, gdy kapłan rozdaje Komunię św. wielu ludziom, rozdaje tylko jednego Jezusa. Gdy postacie chleba i wina ulegają zniszczeniu, np. w jakiś czas po przyjęciu Komunii św., przestaje być Jezus pod nimi obecny.

(Cz. 3, II. 4 Tajemnica Przeistoczenia, s.112-113)

328. Jaką władzę dał Jezus Chrystus Apostołom, mówiąc: "To czyńcie na Moją pamiątkę"?

W słowach "To czyńcie na Moją pamiątkę" (Łuk. 22,19) udzielił Chrystus Apostołom władzy kapłańskiej, tj. władzy przemieniania chleba i wina w Jego Ciało i Krew.

***
Władza przemieniania chleba i wina w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa przeszła od Apostołów na biskupów i kapłanów.

(Cz. 3, II. 4 Tajemnica Przeistoczenia, s.112)

327. Co pozostaje z chleba i wina po Przeistoczeniu?

Po Przeistoczeniu z chleba i wina pozostają zewnętrzne postacie tj. wielkość, wygląd, kształt, barwa, smak oraz zapach chleba i wina.

***
Po owych słowach Chrystusa nie zauważyli Apostołowie żadnej zmiany, widzieli chleb i wino, jednak uwierzyli, że mają przed sobą prawdziwe Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. Chrystus przebywa pod postacią pokarmu i napoju, abyśmy Go mogli przyjąć jako posiłek dla naszej duszy.

Kościół zawsze nauczał, że w Najśw. Sakramencie jest obecny i żywy Jezus Chrystus. Św. Jan Chryzostom (IV wiek) mówi, że nie mamy powodu zazdrościć tym , którzy żyli za czasów Chrystusa, bo ten sam Jezus Chrystus jest także i teraz obecny w Najśw. Sakramencie.

(Cz. 3, II. 4 Tajemnica Przeistoczenia, s.112)

326. W co przemienił się chleb i wino mocą słów Jezusa Chrystusa: "To jest Ciało Moje", "To jest Krew Moja"?

Mocą słów Jezusa Chrystusa: "To jest Ciało Moje", "To jest Krew Moja", chleb przemienił się w Jego Ciało, a Wino przemiło się w prawdziwą Jego Krew.
Przemianę tę nazywamy Tajemnicą Przeistoczenia.

(Cz. 3, II. 4 Ustanowienie Najświętszego Sakramentu, s.111)

325. W jaki sposób ustanowił Jezus Chrystus Najświętszy Sakrament?

Jezus Chrystus ustanowił Najświętszy Sakrament w następujący sposób: wziął chleb, błogosławił, łamał i dawał uczniom swoim mówiąc: "Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało Moje". (Mat. 26,26). "Pijcie z tego wszyscy. To jest bowiem Krew Moja Nowego Testamentu, która za wielu wylana będzie na odpuszczenie grzechów". (Mat. 26,27,28). Następnie rozkazał Apostołom: "To czyńcie na Moją Pamiątkę". (Łuk. 22,19).

(Cz. 3, II. 4 Ustanowienie Najświętszego Sakramentu, s.111)

324. Kiedy Jezus Chrystus ustanowił Najświętszy Sakrament?

Jezus Chrystus ustanowił Najświętszy Sakrament podczas Ostatniej Wieczerzy w Wielki Czwartek.

(Cz. 3, II. 4 Ustanowienie Najświętszego Sakramentu, s.111)

323. Kiedy Jezus Chrystus obiecał ustanowić Najświętszy Sakrament?

Jezus Chrystus obiecał ustanowić Najśw. Sakrament po cudownym nakarmieniu pięciu tysięcy ludzi, gdy powiedział:
"Jam jest chleb żywy, który z nieba zstąpił; jeśliby kto pożywał tego chleba, żyć będzie na wieki, a chlebem, który Ja mu dam, jest Ciało Moje". (Jan 6,51)

(Cz. 3, II. 4 Istota Najświętszego Sakramentu, s.111)

322. Co to jest Najświętszy Sakrament?

Najświętszy Sakrament jest to prawdziwe Ciało i prawdziwa Krew Pana Jezusa pod postaciami chleba i wina.

(Cz. 3, II. 4 Istota Najświętszego Sakramentu, s.111)

321. Jakie szczególne łaski otrzymujemy w Sakramencie Bierzmowania?

W Sakramencie Bierzmowania otrzymujemy oprócz łaski uświęcającej siedem darów Ducha Świętego, a mianowicie:
1. dar mądrości,
2. dar rozumu,
3. dar umiejętności,
4. dar rady,
5. dar męstwa,
6. dar pobożności,
7. dar bojaźni Bożej.

Przez pierwsze cztery dary oświeca Duch Święty nasz rozum, a przez trzy ostatnie dary wzmacnia naszą wolę.

***
Dar mądrości sprawia, że umysł nasz łatwo przyjmuje prawdy objawione i znajduje w nich upodobanie.

Dar rozumu sprawia, że umysł nasz przenika treść prawd objawionych, tłumaczy je i daje nam prawdziwe zrozumienie słowa Bożego.

Dar umiejętności udoskonala naszą wiarę, dając nam poznać Boga przez poznanie świata i wszystkich rzeczy stworzonych.

Dar rady sprawia, że rozum praktycznie widzi i osądza w poszczególnych wypadkach, co należy czynić i jakich środków należy używać.

Dar męstwa wzmacnia naszą wolę dla przezwyciężenia trudności w pełnieniu dobra.

Dar pobożności skłania nas do oddawania czci Bogu należnej i napełnia nas ufnością względem Niego.

Dar bojaźni Bożej sprawia, że dzięki bojaźni opartej na szacunku, unikamy wszelkiej obrazy Boga.

Przed przyjęciem Sakramentu Bierzmowania trzeba poznać naukę o Duchu Świętym i o Sakramencie Bierzmowania, przystąpić do Sakramentu Pokuty i Komunii św. i w czasie obrzędu Bierzmowania modlić się gorąco o łaskę Ducha Świętego i być obecnym aż do udzielania błogosławieństwa. Po Bierzmowaniu zaś należy podziękować Duchowi Świętemu za otrzymane dary i przyrzec Mu, że chcemy żyć i umierać jak dobrzy katolicy.

"Pracuj jak dobry żołnierz Jezusa Chrystusa". (II. Tym. 2,3).

Obrzędy Sakramentu Bierzmowania odbywają się w następujący sposób: biskup wznosi ręce nad przystępującymi do tego Sakramentu i modli się o siedem darów Ducha Świętego, po czym kładzie każdemu z bierzmowanych rękę na głowie i czyniąc Krzyżmem św. na jego czole znak krzyża św. mówi: "Znaczę cię znakiem krzyża i umacniam Krzyżmem zbawienia w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen", następnie dotyka jego policzka mówiąc: "Pokój z tobą", co jest znakiem pasowania na żołnierza Chrystusowego. Na zakończenie ceremonii biskup udziela błogosławieństwa wszystkim biorącym udział w obrzędzie. Krzyżmo św. jest mieszaniną oliwy i balsamu. Oliwa jest symbolem łaski i umocnienia, balsam zaś - łaski cnotliwego życia. Kościół wymaga, aby przy bierzmowaniu był obecny świadek, którym może być tylko katolik.

(Cz. 3, II. 3 Dary Ducha Świętego, s.110-111)

320. Jakie łaski daje Sakrament Bierzmowania?

Sakrament Bierzmowania:
1. pomnaża łaskę uświęcającą,
2. pozostawia na duszy niezatarte znamię wyznawcy Chrystusowego,
3. obdarza szczególnymi łaskami Ducha Świętego, abyśmy wiarę naszą mężnie wyznawali, według niej żyli i jej bronili.


(Cz. 3, II. 3 Łaski udzielane przy Sakramencie Bierzmowania, s.109)

319. W jaki sposób udziela biskup Sakramentu Bierzmowania?

Biskup udziela Sakramentu Bierzmowania w następujący sposób: kładzie rękę na głowie każdego z osobna i namaszcza jego czoło Krzyżmem św. mówiąc: "Znaczę się znakiem krzyża i umacniam cię Krzyżmem zbawienia w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen".


(Cz. 3, II. 3 Istota Sakramentu Bierzmowania, s.109)

318. Kto udziela Sakramentu Bierzmowania?

Sakramentu Bierzmowania udziela w zasadzie biskup, a w nadzwyczajnych wypadkach kapłan, któremu władza kościelna dała pozwolenie.
Ojciec św. udziela tej władzy kapłanom zwyczajnym, misjonarzom oraz niektórym kapłanom zarządzającym diecezją.
Ostatni dekret Ojca św. pozwala księżom proboszczom udzielać Sakramentu Bierzmowania ciężko chorym, jeśli tego Sakramentu jeszcze nie przyjęli.

(Cz. 3, II. 3 Istota Sakramentu Bierzmowania, s.109)

317. Co to jest Bierzmowanie?

Bierzmowanie jest to Sakrament, w którym Duch Święty umacnia chrześcijanina, aby swoją wiarę mężnie wyznawał, bronił jej i według niej żył. Sakrament Bierzmowania nie jest koniecznie potrzebny do zbawienia, ale kto może, a nie chce go przyjąć, grzechy, bo lekceważy Sakrament św., który Jezus Chrystus ustanowił dla naszego zbawienia.

 (Cz. 3, II. 3 Istota Sakramentu Bierzmowania, s.109)

316. Jakie przyrzeczenia składamy przy Chrzcie św.?

Przy Chrzcie św.:
1. wyrzekamy się szatana i spraw jego, czyli grzechów,
2. przyrzekamy wierzyć we wszystko, co Bóg objawił.

***
Rodzice chrzestni składają obietnice w zastępstwie dzieci. Są oni ze swymi dziećmi chrzestnymi duchowo spokrewnieni.

Obrzędy Chrztu św. odbywają się w następujący sposób: rodzice chrzestni zatrzymują się z dzieckiem w przedsionku kościoła, bo nie należy ono jeszcze do Kościoła katolickiego.

Na wstępie ceremonii Chrztu św. kapłan pyta: "Czego żądacie od Kościoła Bożego?" Rodzice chrzestni odpowiadają: "Wiary". Kapłan: "Wiara co ci daje?" Odpowiedź: "Żywot wieczny". Kapłan: "Jeżeli chcesz wejść do żywota wiecznego, chowaj przykazania"...

Następnie kapłan trzykrotnie tchnie na twarz dziecka i znaczy je znakiem krzyża św., kładzie też rękę na jego głowie na znak, że Kościół bierze je odtąd pod swoja opiekę. Daje mu do ust szczyptę soli na znak, by się strzegło grzechu, zaklina ducha złego, by mu nie szkodził, i wprowadza je do kościoła - po drodze rodzice chrzestni odmawiają: "Wierzę w Boga Ojca" i "Ojcze nasz". Przy chrzcielnicy kapłan dotyka nosa i uszu dziecka mówi: "Effeta" tj. "Otwórz się". Potem kapłan pyta: "Odrzekasz się ducha złego?" Odpowiedź: "Odrzekam". Kapłan namaszcza dziecko na piersiach i na plecach olejem katechumenów i pyta: "Wierzysz w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?" Odpowiedź: "Wierzę". Kapłan: "Wierzysz e Jezusa Chrystusa?" Odpowiedź: "Wierzę". "Wierzysz w Ducha Świętego?" Odpowiedź: "Wierzę". Teraz dokonuje kapłan właściwego Chrztu św. polewając trzykrotnie ruchem w kształcie krzyża głowę chrzczonego wodą chrzcielną i mówi równocześnie słowa: "NN ja ciebie chrzczę w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego:, a ojciec i matka chrzestni kładą na nim rękę na znak, że je przyjmują w opiekę.

Po chrzcie kapłan namaszcza czubek głowy dziecka Krzyżmem św. przypominając mu, że jest dzieckiem Boga, i wkłada na jego głowę białą szatę, symbol łaski uświęcającej, którą na Chrzcie św. otrzymał. W końcu wręcza rodzicom zapaloną świecę zachęcając nowo ochrzczonego by strzegł nieskalaności swej duszy.

Obietnice złożone przy Chrzcie św. odnawiamy przy pierwszej Komunii św.

(Cz. 3, II. 2 Przyrzeczenie składane przy Chrzcie św., s.108)

315. Jakich łask udziela Chrzest św.?

Chrzest św. udziela następujących łask:
1. odpuszcza grzech pierworodny i wszystkie grzechy uczynkowe przed Chrztem popełnione,
2. odpuszcza karę wieczną i całą karę doczesną,
3. daje łaskę uświęcającą i prawo do łask uczynkowych, potrzebnych do życia chrześcijańskiego (łaska sakramentalna),
4. pozostawia na duszy niezatarte znamię chrześcijaństwa i wprowadza do Kościoła katolickiego.

 (Cz. 3, II. 2 Łaski udzielane przez Chrzest św., s.107)