Niewłaściwie używa swoich własnych dóbr materialnych i swych sił ten, kto:
1. mało lub wcale nie pracuje,
2. swoje dobra materialne trwoni bez pożytku dla siebie i innych.
Przeciwko siódmemu i dziesiątemu przykazaniu grzeszy także ten, kto:
1. nie oddaje rzeczy znalezionych lub pożyczonych,
2. rzeczy skradzione przechowuje lub kupuje,
3. bierze wygórowaną należność za towary (lichwiarstwo towarowe, czyli paskarstwo),
4. dopuszcza się zbrodni podpalenia lub rabunku,
5. niesumiennie wykonuje pracę, do której się zobowiązał,
6. niesprawiedliwie procesuje się (pieniactwo),
7. zatrzymuje zasłużoną zapłatę pracownikom (grzech o pomstę do nieba wołający),
8. w jakikolwiek sposób niszczy cudzą własność,
9. fałszuje kontrakty, testamenty, świadectwa itp.,
10. odmawia i oczernia bliźnich i pozbawia ich przez to zarobku,
11. będąc na urzędzie bierze łapówki lub popełnia defraudacje albo w jakikolwiek inny sposób szkodzi dobru ogólnemu.
Przywłaszczenie sobie dobra publicznego jest grzechem szczególnie ciężkim, gdyż przez to krzywdzimy nie tylko poszczególnych ludzi, ale całe społeczeństwo.
***
Cudzej własności nie wolno nikomu zatrzymywać. Do odpuszczenia grzechu konieczne jest zwrócenie cudzej własności lub przynajmniej zobowiązanie uczynienia tego przy najbliższej możliwości. Trzeba oddać cudzą własność wraz z dorobkiem temu, komu się prawnie należy, a tylko wtenczas, gdy właściciel jest nieznany, należy ten rzecz oddać na cele dobroczynne. Kto nie potrafi oddać wszystkiego na raz, powinien oddawać częściami. Zwolnić od zwrotu może ten, kogo pokrzywdziliśmy. Cudzą rzecz można oddać potajemnie pocztą, przez spowiednika itp.
(Cz. 2, I. 7 Grzechy przeciwko tym przykazaniom, s.77 - 78)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz