Nasza miłość względem bliźnich powinna być:
1. powszechna, czyli obejmować wszystkich ludzi,
2. bezinteresowna i nadnaturalna, czyli mamy miłować bliźnich dla Boga, a nie tylko dla zalet ludzi lub własnych korzyści.
3. czynna, tj. okazywana nie tylko uczuciem i słowem, ale i czynem.
***
Nie wystarcza więc bierne uczucie życzliwości względem bliźnich. Przykazanie miłości nakłada na chrześcijanina obowiązek ofiarnego świadczenia na rzecz bliźnich z siebie samego i ze swego mienia. Chrześcijanin nie może być obojętny na potrzeby bliźnich, na ich krzywdy i cierpienia. Musi natomiast w miarę swych sił, przez swą działalność i świadczenia społeczne, dążyć do poprawy warunków życia i stosunków między ludźmi.
"Synaczkowi moi! nie miłujmy słowem ani językiem, ale czynem i prawdą" (I Jan 3, 18)
Miłość czynną okazujemy najbardziej przez uczynki miłosierne co do ciała i co do duszy.
Uczynki miłosierne co do duszy.
1. Grzesznych upomninać.
2. Nieumiejętnych pouczać.
3. Wątpiącym dobrze radzić.
4. Strapionych pocieszać.
5. Krzywdy cierpliwie znosić.
6. Urazy chętnie darować.
7. Modlić się za żywych i umarłych.
Uczynki miłosierne co do ciała:
1. Łaknących nakarmić.
2. Pragnących napoić.
3. Nagich przyodziać.
4. Podróżnych w dom przyjąć.
5. Więźniów pocieszać.
6. Chorych nawiedzać.
7. Umarłych pogrzebać.
"Zaprawdę powiadam wam, coście uczymili jednemu z tych moich braci najmniejszych, mnieście uczynili". (Mat. 25, 40).
(Cz. 2, II. 3 Uczynki miłosierne, s.84-85)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz