Cnota jest to stała skłonność do spełniania dobrych uczynków.
Rozróżniamy cnoty Boskie, czyli teologiczne, i cnoty obyczajowe, czyli moralne.
Przy chrzcie św. Bóg wlał w duszę naszą łaskę uświęcającą a wraz z nią uzdolnienia i skłonności nadnaturalne do spełnienia dobrych uczynków. Te uzdolnienia i skłonności nadnaturalne do spełnienia dobrych uczynków nazywamy cnotami wlanymi. Obowiązkiem człowieka jest kształcenie i rozwijanie tych cnót.
(Cz. 2, IV. 2 Określenie cnoty, s.92)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz